En wel vanwege het al dan niet zwarte Pieten-debat; het zal niemand geheel ontgaan zijn.
Niet geheel los van de diverse oordelen hierover zijn we in ieder geval weer aardig bijgepraat in de diverse ontstaansgeschiedenissen van dit folklorisch festijn ter lering ende vermaak van de kindertjes.
Onder de verschillende reacties in de discussie kun je heel veel uiterst redelijke en welwillende bijdragen treffen. Wat hier echter het meest opviel zijn de extreme posities, wat het zoal aan actie en emoties weet los te maken, het vervolgens in een kramp schieten, de hakken in het zand zetten en de ander voor van alles en nog wat uitmaken. Het heeft in die zin wel iets weg van het politieke debat van het afgelopen decennium.
Daarbij kwam dan ook vanuit internationale hoek nog eens de vraag of en in hoeverre Nederland racistische trekjes vertoont.
Toch denk ik dat dit debat wel erg goed en nodig is.
Dergelijke gebruiken zijn nu eenmaal nooit statisch, veranderen constant, meestal vanzelf en on(op)gemerkt en soms vraagt het wat discussie en bewustwording. En de discussie is ook niet van vandaag of gisteren. In de 60-er jaren werd er al een ‘Witte Pietenplan’ gelanceerd.
Wat mijzelf betreft mag deze Pieterman elke kleur van de regenboog krijgen en ook zwart of wit.
Ik zou alleen, nu de goedheiligman en zijn gevolg bijna weer op punt vertrekken staan, willen voorstellen om het debat nu eens van de zomer voort te zetten. Dan is het wat warmer, dat maakt misschien wat strijdlustiger maar het kan ook dat we dan wat eerder moe gestreden zijn.
Het lijkt me zomaar dat de kindertjes er dan in die spannende tijd wat minder mee lastig zullen worden gevallen en dat het Sinterklaasjournaal daar dan ook op creatieve wijze nieuwe inspiratie uit kan halen.
Ik ben benieuwd hoe en wanneer de nieuwe Polder-Piet dan vorm zal krijgen.
Varianten bij onze buren:
Knecht Ruprecht
Krampus
No comments:
Post a Comment