Geloof en vergelding of vergeving?

De reformatie ligt inmiddels al weer een paar eeuwen achter ons en in tegenstelling tot de Amerikanen lijken de Europeanen zich massaal van alles wat met godsdienst van doen heeft, af te wenden.
Maar, zo meldt Peter de Waard vandaag in de Volkskrant:

ruzie om steun aan Grieken is religieus schisma

althans volgens de Franse minister van Economische Zaken.
Het grootste obtakel voor echte eenheid in Europa op dit moment, te weten het Europese budgetaire beleid, is in feite een moderne godsdienstoorlog. Aldus betoogde Emmanuel Macron dinsdag op een bijeenlomst van diplomaten in Berlijn.

De noordelijke lidstaten stellen dat sommige lidstaten hebben gefaald. En daarom is vergelding nodig. Ze zullen daar hun hele verdere bestaan voor moeten boeten.
Aan de andere kant staan de katholieke landen, zoals Frankrijk. Ook die erkennen dat sommige lidstaten hebben gefaald. Maar ze gaan naar de kerken en bidden daar. Dan wordt de schuld vergeven en begint een nieuwe dag.

Een dergelijke tweedeling op grond van, een ogenschijnlijk verlaten, geloof was mij ook al eens opgevallen. Hoewel mijn stem in dit land en alle democratisch gekrakeel waarschijnlijk door niemand gehoord zal worden wil ik toch even duidelijk hebben dat ik, hoewel in een ooit calvinistisch land geboren en getogen, in dit schisma toch voor zeker 70% aan de kant van de zuiderlingen sta. Ik heb het namelijk niet zo op een geloof zonder hoop en liefde!

In het artikel wordt overigens nog gewag gemaakt van onderzoek door Amerikaanse economen waarop Macron zijn uitlatingen baseerde.