M'n oude kazerne?

Vorige week togen wij, om onze NS-vrij-reizen-dagen niet alweer ongebruikt te laten, eens een (mid)dagje naar Amersfoort. Dat was voor het eerst sinds 46 jaar dat ik daar met de trein aankwam. Ik heb daar, moet je weten, toen namelijk vier maanden gewoond, gelogeerd danwel in de kost gelegen. Dat was destijds in de Juliana van Stolbergkazerne in het kader van verplichtingen die ik tegenover konegin, god en vaderland zou hebben. Nu dacht ik: kom ik wil toch wel eens zien wat er na de afschaffing van de dienstplicht geworden is van dat militaire complex en of het weerzien nog onvermoede weggezonken herinneringen bij mij op zal roepen.

Het station en stationplein leken volslagen nieuw en riepen geen enkele herkenning op. Desondanks stiefelden we rechtstreeks richting de oude Stolbergkazerne liepen opeens door een nieuwbouwwoonwijk waar ik de kenmerkende voorgevels van de gebouwen rond het oude exercitieterrein herkende. Dat exercitieterrein herkende ik niet direct. Het was gedeeltelijk volgebouwd, gedeelteijk tot park en gedeeltelijk tot speelterrein omgetoverd.
Wat me het meest verwonderde was de omvang van dat voorterrein; dat bleek in werkelijkheid toch minstens viermaal groter dan in mijn geheugen. Zie onderstaande foto's. Achter de uiterste hoek van het voetbalveld zijn de pilaren van hoofdingang zichtbaar. Die stonden me nog levendig voor de geest hoewel die toegang destijds niet in gebruik was. Er stond aan beide kanten ook nog een stukje hek (dat ons destijds de eerste week toch niet van kroegbezoek kon weerhouden) als relikwie overeind.







De schaal van het geheel liet me maar weer even merken hoe onnauwkeurig danwel onbetrouwbaar dat geheugen van me welbeschouwd toch is. Verder riep niets wat ik zag overigens echt verrassende herinneringen op. Alles wat ik uit mijn geheugen wist op te diepen had ik op weg hierheen al min of meer bedacht of voor uitvergroting klaar gelegd en warm gehouden.
En zie daar de oude Adolfkazerne; die naam herinnerde ik mij niet maar ik herkende wel meteen het gebouw als mijn tijdelijke domicilie voor de laatste vier maanden van het jaar 1970.




Inmiddels wonen er dus gewone burgerlieden in dat voormalig militair complex dat nu het Van Stolbergpark lijkt te heten. En dat al sinds 1980 of daaromtrent. Zag er op deze zonnige dag uit als een bepaald niet onaangename buurt om te wonen nu er geen legergroen meer uit het raam of over de ballustrade wappert.