In Melle; op de e-bike

‘Teutoburger Wald’; dat klinkt toch wel bij uitstek Teutoons of Duits, vind je ook niet? Wij waren echter nog niet eerder in die omgeving neergestreken en het leek ons nu wel iets om, op weg naar de Harz, eens een dagje wat Teutoburger boslucht op te snuiven.

Aldus belandden we dan in Melle.
Daar brachten we twee nachten door bij een bekende Nederlandse hotel- en restaurantketen; goed te herkennen aan die vreemde vogel met die buitensporig grote snavel, alsof het niet met minder toe kan. We bivakkeerden daar in een uitermate riante kamer met ruim balkon en goed uitzicht op de snelweg naar Berlijn.
Bij het inchecken werden wij opmerkzaam gemaakt op de mogelijkheid om e-bikes van het hotel te huren. Nadat we onlangs nog een eerste kennismaking met de e-bike misliepen was hiermee de invulling voor de volgende dag in kannen en kruiken.

Aldus de volgende dag de E-bike dus eens uitgeprobeerd. Eerst even naar Melle gefietst om bij de plaatselijke boekhandel een bruikbare kaart van de omgeving te zoeken. Vervolgens naar Wellingholzhausen gefietst (?) waar we koffie deden. Vandaar uit een stukje het Teutoburger Wald ingegaan en daar wat heen en weer gefietst. De Kronensee, een aardig stukje blauw op de kaart, konden we niet vinden; was mogelijk drooggevallen in dit seizoen. Mooi landschappelijk gevariëerd en op het oog welvarend gebied. Ook de E-bike beviel mij uitstekend en zonder deze, wat inmiddels mechanische doping schijnt te heten, had ik toch heus deze 35+ kilometer door dit heuvelachtige woud de trappers niet zomaar rond kunnen peddelen. Hoewel we verschillende malen tegen wat probleempjes en oponthoud door losrammelende accu’s op liepen was ik toch bijzonder te spreken over de mogelijkheid van mechanische doping. Ik begrijp de fervente aanhangers van de elektrieke tweewielers en dit type doping wel. Natuurlijk hoor je ook wel het tegenargument dat het toch niet het echte werk is en beter beter voor het vege lijf zou zijn om meer eigen spierkracht te (moeten) gebruiken maar we rijden toch niet ook niet (of niet meer) in trap- of Flintstoneauto’s.

In weerwil van het dopinggebruik meenden we toch dat we na de geleverde inspanning wel een stevige maaltijd verdiend hadden. De ‘Oberkellner’ ofwel de ‘opperober’ van die zaak met de toekan kwam zelfs kijken of het allemaal wel toe kon en zowaar ook het vlees voor ons snijden.
Dat deed ie dan gelukkig wel met een gewoon en nog niet met een elektrisch mes.
Yammie yammie!