Mijn laatste werkdag ligt inmiddels al weer ruim een half jaar achter me.
Wanneer je me zou vragen wat ik in dat half jaar zoal heb gedaan zal ik hoogstwaarschijnlijk iets antwoorden in de trant van: nou, eh ... niks eigenlijk ... of in ieder geval niet veel noemenswaardigs.
Maar ja, in de aanloop naar die laatste werkdag werd mij dan ook telkens weer op het hart gedrukt om het er nu toch eens van te nemen en eindelijk lekker te gaan genieten!
En vandaag is dan ook de laatste werkdag voor Marian aangebroken.
Dat wil zeggen het is de laatste dag dat ze contractueel en volgens dienstrooster geacht wordt acte de presence te geven in het ziekenhuis in Alkmaar.
Dan is het echt gedaan!
Na veertig jaar trouwe dienst wel te verstaan; kom daar tegenwoordig nog maar eens om!
En dan?
Ach, misschien wil ze mij wel een beetje helpen met niksdoen.
Gewoon zalig nietsdoen want dat steeds plichtmatige genieten zullen we toch ook wel eens een keer zat worden.
Nix is ook nix! Keep movin'!
ReplyDelete