Cijfers zorgkosten?

Vanmorgen bracht ik Marian, die ging wandelen, met de auto naar de trein. (even teruglezen; ja die zin klopt toch wel helemaal)

Over de autoradio klonk het Radio 1 journaal en zowel de weg heen als de weg terug ging het over het blijkbaar nogal spraakmakende initiatief van CZ om de onderhandelde prijzen van diverse specifieke behandelingen met diverse ziekenhuizen bekend te maken. Terzake deskundigen van diverse pluimage werd gevraagd eens uit te leggen hoe het toch kan dat een bepaalde behandeling in het ene ziekenhuis €300 kost terwijl een ander ziekenhuis €750 daarvoor rekent en wat de consument (jij en ik dus) er nu wijzer van wordt door dat te weten?

Alle sprekers leken in diverse toonaarden zo'n beetje tot gelijkluidende conclusies te komen:
- de consument is vooral geïnteresseerd in de kwaliteit van zorg en behandeling
- die kwaliteit laat zich niet of moeilijk in één of meer getalletjes vangen
- de minister (Schippers) is er vooral op uit om de kosten van en in de zorg omlaag te brengen maar kan dat volgens de regels (en haar eigen normen) niet zelf of rechtstreeks afdwingen en moet daar dus middels allerlei omtrekkende bewegingen op aan zien te sturen, daarbij volledig vertrouwend op haar heilig geloof in die immer zaligmakende marktwerking
- de alom geprezen marktwerking werkt niet in de zorg of in ieder geval telkens anders dan we aanvankelijk op het oog hadden

Wat dat laatste punt betreft merkte een geïnterviewde vertegenwoordiger van een patiëntenbelangenorganistie op dat wanneer de consument ziet dat iets in het ene zieknhuis slechts €400 kost en in het andere €1200, de eerste reactie waarschijnlijk zal zijn dat die laatste ongetwijfeld ook een stuk beter zal zijn en dat je die dus maar beter kunt kiezen.
Tja, al jaren speelt onze overheid al haar troeven uit op de vrije marktwerking en de rationeel calculerende burger; wel hier hebben we hem dan die berekenende consument en voor de hier genoemde keuze van ziekenhuis had ie geen rekenmachientje nodig!

Verder werd er nog een en ander gezegd over hoe ziekenhuizen de lumpsumregeling op verschilende wijzen in hun berekeningen verwerken en dat die berekeningen veelal niet tot stand komen door diverse kosten op te tellen tot een totaal bedrag maar eerder door een totaalsom op te splitsen in paketten.

De terugkerende en slotvraag van de verslaggevers en commentatoren luidde telkens: Wat zeggen de cijfers? En ja, dat vraag ik mij ook wel eens af; het antwoord weet ik zo één, twee, drie niet maar ik ben er inmiddels wel achter dat dat antwoord zelden of nooit eenvoudig en/of eenduidig is.

In dit nieuwsitem vandaag speelt CZ een beetje de heldenrol; wij breken de zaak open omwille van de transparantie, wij hebben niets te verbergen etc. De bal wordt in deze kwestie nu doorgespeeld naar de ziekenhuizen die mogen gaan uitleggen hoe hun prijzen tot stand komen. Daar zal de zaak heus niet eenvoudiger, helderder of doorzichtiger van worden. Dan zal het balletje weer doorgespeeld worden naar de minister en de politiek en kan dit balletje, balletje spel opnieuw beginnen.

Ik hoop, als oud-werk(nem)er in de zorg, dat dit rekenspel de echte zorgverleners niet al te zeer van hun echte werk af zal houden zodat zij in ieder geval kwalitatief goed werk kunnen blijven leveren!

Dan ga ik nu maar eens lezen want de krant hierover te melden heeft en dan zo dadelijk, voor de jaarlijkse controle, maar eens naar de dokter om toch ook getrouw mijn steentje aan de kosten van de zorg bij te dragen.