Hiep hoi, omdat de Europese samenwerking vandaag zijn 60ste verjaardag viert? De stemming rond een gezamenlijk Europa heeft momenteel weinig feestelijks of het moet al zijn dat hele horden populisten en geopolitieke nitwits zich lijken te verkneukelen bij de gedachte aan een Europees afscheidsfeestje.
Tja, het zijn bepaald geen opbeurende tijden voor de argeloze beschouwer als mijzelf, zeker wanneer je zoals ik uitgesproken pro-Europa bent en je voorkeur uitgaat naar een progressieve, ecologisch verantwoorde sociaal-democratie.
Je kunt natuurlijk vinden wat je wilt van Junckers 5 scenario's voor Europa, voor mijn gevoel is het een 'gotspe' dat de vraag welke kant we op willen met Europa in de recente Nederlandse verkiezingsdebatten geheel niet aan de orde kwam. Voor mij toch vooral een teken van hoe provinciaals onze vaderlandse politiek in wezen is. Een politiek waarin het steeds meer lijkt te gaan over wie de grootste mond heeft of het hardst kan schreeuwen terwijl die politiek steeds meer aan reële invloed in moet boeten ten opzichte van de multinationals, big money en de verschuivende geopolitieke machtsverhoudingen.
Populistische stromingen lijken goed garen te spinnen bij de verwarring en onzekerheden die dat met zich meebrengt. Dat is ook terug te zien in de uitslag van de kamerverkiezing al wordt die hier en daar wel geframed als een quasi heroïsch halt toe roepen aan het populisme in Europa. Jan Marijnissen vatte die uitslag en die vlucht in het populisme, naar mijn gevoel, nog het mooiste samen met een metafoor die hij van Bertolt Brecht geleend had. Hij vergeleek de kiezers die het populisme en/of het neo-liberale omarmen met een kudde schapen die zeer ontevreden zijn over de manier waarop ze geschoren werden en daarom deze keer maar naar de slager gingen.
En er zijn slagers genoeg te vinden in de politiek, niet alleen in bananenrepublieken en Verweggistan maar ook in Rusland, Turkije, de VS en in Europa zijn ze druk doende de messen te slijpen.
No comments:
Post a Comment