.. de baren; aldus het liedje. Want wie nog nooit heeft gevaren heeft weet niet hoe een zeeman leeft.
Nu beperken wij ons tot incidenteel wat korte boottochtjes op bepaald geen woeste baren dus weten we nog steeds niet hoe een zeeman leeft.
Maar dat is ook geen vraag die ons in het bijzonder bezighoudt en wij varen bij gelegenheid louter (mee) voor ons plezier, een beetje een gezonde blos op de wangen te krijgen, het rustgevende effect en om zo mogelijk onze ogen uit te kijken.
Dat was allemaal ook aardig gelukt tijdens onze tochtjes op de Oostzee, de Rursee en de Plauer See.
Wanneer je dan kuierend langs de Schlei in Schleswig aan een aanlegsteiger de ‘Wappen von Schelswig’ gereed ziet liggen, een boot die rondvaarten over de Schlei verzorgt, dan willen wij wel
voor een uurtje of drie aanmonsteren als passagier naar Ulsnis en terug.
Een luchtig en niet al te lang tochtje; de lucht werd op een gegeven moment wel wat dreigend en donker,
daarbij werd het ook wat winderig en fris aan dek.
Warme chocomel met torte hield ons op de been of eigenlijk meer in de ligstoel.
Een tochtje om lekker rozig van te worden en dat werden we dan ook.
.. over een stukje Schlei, dus.
No comments:
Post a Comment