??exit??

Brexit lijkt een feit en de kranten stonden er deze week vol van.
Hoorden we onlangs veel over 'Brexiteers' als een soort geuzennaam, deze week las ik over 'Bregretters'.

Deze week werd er naar aanleiding van deze zogeheten 'Brexit' vooral veel in het stof gebeten en wonden gelikt.
De juichende 'exiteers' of 'verlaters van het schip' hadden namelijk nog niet bedacht wat te doen en welke koers te varen of welke kant op te zwemmen wanneer ze uitgefeest zouden zijn.
Dat is natuurlijk niet zo 'clever' en 'smart' voor een natie die zich graag op de borst mag kloppen omdat ze over de wereldzeeën zou heersen.
Zelfs Boris leek, na eerst maar weer eens een spelletje 'cricket' gespeeld te hebben, toch ook wat 'bregretting' en sprak opeens van een 'soft brexit', op uiteraard wel 'Britse voorwaarden'.
Maar het hele verhaal en debat over de 'Brexit' laat het Britse rijk nu achter als een 'Utterly Ununited Kingdom', hetgeen natuurlijk te voorspellen viel en daar hoefde je nu bepaald niet voor gestudeerd te hebben of waarzegger te zijn.
En toen Boris na dit alles eens om zich heen keek en zag wat hij aangericht had heeft hij zijn ambitie om in de voetsporen van ene Winston Churchill te treden vooralsnog maar even aan de wilgen gehangen. Tot groot verdriet van zijn trouwe aanhang.
Maar hij is in tegenstelling tot Churchill blijkbaar niet zo'n oorlogspremier en heeft het waarschijnlijk niet zo op 'bloed, zweet en tranen'. Tja, zo ging dat deze week in 'the land of hope en bijna Boris'.

Wie A zegt, moet ook B zeggen, nietwaar?
Nu B het laat afweten, terwijl C al eerder afgezegd had, zitten die Britten daar toch met een klein onvoorzien probleempje daar op dat eiland.