Eerste digitaaltje

Ja, als oude man begin je toch steeds vaker terug te kijken. Het sprongetje van het analoge naar het digitale plaatjes schieten maakte ik in 2001. Toen keek ik opeens door de zoeker van een Casio QV 3500 EX . Dat was even wennen, zo'n plastic cameraatje dat, in vergelijking met mijn vroegere solide spiegelreflexen, toch wat als een speelgoeddingetje aanvoelde.


En er werd en was wel meer anders door die digitale fotografie. Geen rolletjes meer verwisselen en naar de fotograaf brengen of naar de centrale opsturen. Dat rolletje werd een klein plat en dun geheugenkaartje. Je hoefde geen dagen meer te wachten om het (ontwikkelde) resultaat te kunnen zien en beoordelen. DO(nkere) KA(mer)'s konden opgedoekt want wat daar gebeurde konden computerprogrammaatjes sneller en handiger. 'Fotoshoppen' werd een gewoon Nederlands woord en een veelgebruikte algemene term. We konden naar hartelust plaatjes schieten en deden dat ook in toenemende mate. Inmiddels zijn we dus bijna allemaal (amateur)fotograaf geworden en je hoeft er zelfs niet meer voor met een fototoestel rond te zeulen, met een 'slim foontje' kan het ook al; en die doen dat tegenwoordig al heel wat scherper en professioneler dan mijn eerste digitale toestel.
En zo leggen wij veel van ons leven vandaag de dag dan vast in hapklare brokken om dat dan te 'delen' op bijvoorbeeld 'het smoelenboek' of op een, speciaal daarop toegelgde, fotosite.

Voor je het weet kun je dan zomaar vele duizenden kiekjes, waar je bijna in verdwaalt, bij elkaar hebben.
Tot op de dag af 15 jaar geleden nam mijn digitale fotoverzameling een aanvang. Hier een paar van die eerste kiekjes:
Die Casio, mijn eerste digicam, deed dienst van juli 2001 tot september 2003.

Toen is ie op duistere wijze tijdens een vakantie in Tsjechië spoorloos verdwenen. Die vakantie heb ik dus, zogezegd, niet zo erg goed meer 'in the picture'. Wel herinner ik mij nog dat we uren op een redelijk groot en behoorlijk aftands en donker station in Praag vertoefden om aangifte van die vermissing te doen. Dat moest gebeuren in een kleine en bedompte ruimte ergens onder in dat station, waar men ons naartoe verwees. Daar tikte namelijk een daartoe bevoegde politieman dergelijke processen-verbaal uit. Dat deed hij met overduidelijke tegenzin en destijds nog niet digitaal maar wel met twee vingers. Toen we na een zeer royale wachttijd aan de beurt waren, terwijl er toch niemand voor ons was, bleek dat een hiertoe minimaal vereiste communicatie met de morsige politiebeamte zonder tolk niet goed mogelijk was. Dus moesten we nog ruim een uur op een, overigens zeer welwillende, tolk wachten. Maar dit terzijde. Van of over de vermiste Casio heb ik nooit meer iets mogen vernemen.


Een aantal van de door de lens van de Casio geschoten kiekjes zijn nog wel hier, hier of hier te zien.