Speldenprikjes, pensioen en Omdenken

Vorige maand was de Maand van de Geschiedenis. Ik heb dat maar weer eens achteloos voorbij laten gaan en stond, geloof ik, niet vaker stil bij wat er in het verleden gebeurd is dan de overige maanden van het jaar. Nu bedacht ik vanmorgen de maand november, voor mezelf, maar eens uit te roepen tot de Maand van het Omdenken.

Dat lijkt me wel eens wat!
Iedereen in dit land kent, neem ik aan, het logo van dat Omdenken inmiddels wel. Je ziet het met enige regelmaat her en der in de diverse fora op het Wereldwijde Web van Waarheidsvorsers en Waarzeggers voorbijkomen.
Veelal vergezeld van wat lichtvoetige kreten en uitspraken die vastroestende quasi-waarheden op verrassende wijze op losse schroeven willen zetten. Vaak leuk en leerzaam bovendien.

Nu zou je kunnen zeggen dat onze politici evenals marketeers en reclamemakers vandaag de dag ook al niets anders doen dan ons tot omdenken te bewegen. Maar dan eenmalig en slechts één kant uit. Eenmaal bekeerd en tot de kudde toegetreden, word je dan natuurlijk niet meer geacht vrij of om- te denken. Dat zou als ketterij gebrandmerkt worden en dan loop je, zoals in bepaalde religieuze kringen, het risico in de ban gedaan dan wel vogelvrij verklaard te worden. Niet om vrolijk van te worden en bepaald niet leuk of leerzaam.
Zie de gevolgen hiervan bijvoorbeeld in de recente Amerikaanse verkiezingsdebatten en het huidige politieke discours van het alom opkomende populisme. Nee, ik wil me niet teveel bezighouden met de gedachtenkronkels van heerschappen als Wilders, Roos, Baudet of Zoolstra; daar denk ik, in een poging het iets gezelliger te houden, maar liever met een soepel bochtje om- of doorheen.

Beoogd Omdenken ontsproot in 1996 aan het brein van Berthold Gunster onder de vlag van 'ja-maar'.
Ergens moet ik nog het eerste Ja-maar... Omdenken boekje hebben liggen want dat kreeg ik ooit als verjaardagcadeau.
Ik kon overigens al een beetje Omdenken want ik deed het als kind nogal eens. Tja deden we dat als kind niet allemaal en raken we het onderweg niet gewoon kwijt? Toch ben ik het nooit helemaal kwijtgeraakt en soms heb ik nog wel eens van die halfbakken oprispingen, zeg maar zo'n pril beginnetje van Omdenken.


Om zo eens een voorbeeld bij de kop te nemen: toen ik zo rond de twintig was mocht ik graag roepen dat ik liever stante pede met pensioen zou gaan tot mijn 30ste of 35ste levensjaar en gewoon tot mijn dood door te werken met het argument dat ik toen nog over voldoende zin, fut, ideeën en vitaliteit beschikte om die doorbetaalde vrije tijd zinvol en ten volle te benutten en het nog maar viel te bezien of dat na mijn 65ste nog enigszins het geval zou zijn. Wat ik destijds zo om mij heen zag stemde in dat opzicht niet bijzonder hoopvol.
Maar goed, je zult begrijpen dat ik argumenteren of roepen kon wat ik wilde; ik werd hooguit meewarig aangekeken en had het net goed ergens midden in de Sahara kunnen gaan vertellen.
Nu ik dan inmiddels een jaartje met pensioen ben, ben ik toch wel blij, eerlijkheid gebied het te zeggen, dat men toen niet naar mij luisterde. Dat is dan uiteraard nog geen argument tegen het Omdenken an sich maar duidt hooguit een wat ongelukkig voorbeeld.

Dit wellicht wat ongelukkige voorbeeld brengt me dan wel terug bij de aanleiding om deze maand de vlag van het Omdenken weer eens te hijsen.
Dat betreft een grappig stukje dat ik vanmorgen in
DE SPELD
Jouw vaste prik voor
Betrouwbaar Nieuws
las.
Ik vermoed zo maar dat niet iedereen dit even grappig zal vinden, maar ik kon na even schakelen (lees ik dit goed) en tot me door laten dringen dat het een Speldenprik betrof mijn lach niet inhouden. Helaas was ik alleen op dat moment (die andere pensionado was uit wandelen) dus maak jullie er bij deze maar deelgenoot van.
De verslaggevers Peter Buurman en Jaap van de Venis uit Amsterdam wisten in De Speld (VK 2-11-16) te melden dat:

JEUGD KAN PENSIOENZORGEN VERDER VOOR ZICH UITSCHUIVEN

De Nederlandse regering geeft jongeren vanaf 2022 meer tijd om de zorgen over hun pensioen voor zich uit te schuiven. Met het ophogen van de AOW-leeftijd krijgen jongeren op de arbeidsmarkt drie maanden langer om van hun zorgeloze jeugd te genieten.

gevolgd door

'We worden steeds ouder, dus is het niet meer dan redelijk dat we ook onze zorgen opschuiven', licht een woordvoerder van de Rijksoverheid toe. 'In vorige generaties was het heel normaal om op je 18de al te beginnen met pensioenzorgen, maar die mensen gingen ook eerder dood. Als je nu hetzelfde zou doen, dan ben je de laatste twintig jaar van je leven helemaal kapotgepiekerd. Dat is geen doen.'

Trainee Olivier van Driel (23) toont zich zeer tevreden over deze maatregel en reageert met:

'Dit is geweldig nieuws. Het is fijn dat de overheid op deze manier jongeren op de arbeidsmarkt tegemoetkomt die nog niet willen nadenken over hun pensioen. Je wilt op je jonge dag natuurlijk een zorgeloze tijd hebben en niet zitten peinzen over dat soort dingen. Dat komt later allemaal wel.'

Iedereen blij dus, zou je denken maar Arend Deelstra (25), die als lasser werkt ziet het daarentegen helemaal niet zo zitten:

'Ja, nu al. Kijk, voor mensen met een fysiek veeleisende beroepen is het echt niet verstandig pas zo laat te beginnen met je zorgen te maken. De overheid zegt: jij hoeft je pas zorgen te maken als je 40 bent. Maar tegen die tijd heb ik al bijna geen kraakbeen meer over. Dan wil ik mijn pensioen al goed geregeld hebben. Maar ik heb geen idee hoe ik dat in godsnaam voor elkaar moet krijgen. Pfff.'

Haha.. ik denk dat ik mij deze maand maar eens wat in het Omdenken ga bekwamen; ik heb er nu tenslotte alle tijd voor.