Het is zomer en de wereld staat hier en daar in brand. Aan de klimaatcrisis gerelateerde verschijnselen met rampzalige gevolgen lijken zich in een progressief rap tempo aan te dienen.
Jean-Pierre Geelen, columnist bij de Volkskrant, maakt zich daar (met mij en nog wat anderen) duidelijk zorgen over maar meent momenteel een ontstellend gebrek aan gelijkgestemden te kunnen ontwaren:
We staan erbij en kijken ernaar.
14 duizend wetenschappers ten spijt: er zijn mensen die de trend ontkennen. Die bij de eerste (of enige) dag vorst roepen: ‘Hoezo opwarming van de aarde?’ Iedereen die zich zorgen maakt en roept dat we de planeet misschien niet eindeloos moeten uitmelken omdat het vooralsnog de enige is die we hebben, zijn in hun ogen hysterische klimaatgekkies.
Het enige voordeel van brandend zand: er blijft altijd genoeg over om je kop in te steken.
Tja en dan heb je nog de zogenoemde sportzomer die Jean-Pierre Geelen inmiddels blijkbaar net zo tegen de borst stuit als mijn persoon:
Nieuws- en radiojunk als ik ben, zocht ik verdieping. Radio 1, van de publieke omroep, blijkt in zorgwekkende toestand te verkeren: de nieuwsstroom is er volledig opgedroogd. Ergens in die woestijn kolkt één lange rivier die uitsluitend sportgewauwel aanvoert. Hij is alarmerend ver buiten z’n oevers getreden. Volwassen mannen (vooral) in nood schreeuwen als kinderen in de Python op de Efteling - het gekrijs is niet om aan te horen.
Vrijdag, toen ik tegen beter weten in weer een poging waagde iets van nieuws op te vangen, ving ik in hun wezenloze woordenbrij de term ‘windhappen’ op. ‘Ah, klimaatnieuws’, dacht ik even. Helaas: iets met zeilen en ene Marit Bouwmeester.
Klimaat is niet ‘sexy’. Het onweert permanent, als de zon eens schijnt is het meteen een hittegolf. De kans dat u dit stukje uitleest is dus nihil. Had ik maar de loftrompet geblazen over Hollandse handboogschutters, want handboogschieten is - dat weet iedereen - ‘het leven zelf’. Net als schoonspringen en waterpolo.
Gekwaak
Afgelopen zondag trof het riviergeweld mij als een mokerslag. De zondagsrust, al decennialang vol met zoet en soms bitter gekwaak van Vroege Vogels, werd bruut ontheiligd door sportzwammers. Machteloos knalde ik mijn verbijstering op uitlaatklep Twitter: ‘Het is godgeklaagd: de natuur beleeft wereldwijd de roerigste tijden sinds lang en NPO Radio 1 schrapt het enige natuurprogramma voor oeverloos sportgelul. Wat een sukkels’. (Overigens sneuvelden ook andere geliefde programma’s.)
Tja, helemaal mee eens Jean-Pierre, dat is het gekwaak en gekwetter en eindeloos gezwets over niets. Eergisteravond vernam ik op een van onze NPO-kanalen tot mijn stomme verbazing dat om de door de corona-maatregelen ontstane leegtes in de programma's (alsof die van zichzelf al niet leeg genoeg waren) op te vullen we nu de programma's maar gaan vullen met de reacties van de ouders van deze of gene olympische sporter en de moeder en de buren van een volgende. Ja de uitzendingen waren nu eenmaal gepland, dat snappen we wel, om er weer een mooie sportzomer van te maken, nietwaar; dus moeten er we maar wat andere ongein ingooien want een sportfeestje moet een feestje zijn, nietwaar, en dan gaan we toch niet moeilijk doen over de aanleiding of de inhoud, kom op zeg.
En zo kunnen Vroege vogels, OVT, Buitenhof of Filosofisch kwintet e.d. wel even wijken. De oude Romeinen wisten het al: geef het volk brood en spelen. De media beleidsmakers houden ons blijkbaar voor dom of willen ons dom houden.
Het een en ander doet zowaar een beetje denken aan een bekende uitspraak van ene minister-president genaamd Colijn aan de vooravond van de Duitse bezetting:
"Ik verzoek den luisteraars dan ook om wanneer ze straks hunne legersteden opzoeken, even rustig te gaan slapen als ze dat ook andere nachten doen. Er is voorshands nog geen enkele reden om werkelijk ongerust te zijn. En daarmee, geachte luisteraars, laat ik u over aan de verpozing die de radio u pleegt te bieden. Goedenavond."
