Nog een argument voor Systems Thinking?

Zojuist op donderdag 30 juli lees ik in de krant dat de Britse banken, ondanks de hen verleende miljardensteun van rijkswege, alleen geld willen uitlenen tegen een woekerrente. Dit tot groot ongenoegen van de Britse regering die met maatregelen dreigt. Iedereen begrijpt natuurlijk dat deze houding van de banken de economie niet vooruit zal helpen maar juist verder doet haperen.
Ook ik die altijd roept geen verstand te hebben van economie meen dit te begrijpen.
Wat mij de laatste tijd vooral treft en verbaast is dat lieden die beweren en geacht worden wel verstand van te hebben van deze ingewikkelde en ondoorzichtige materie soms en eigenlijk veel te vaak blijk geven er in essentie nog minder van te snappen dan ik.
En ik denk dat het velen moet verbazen dat wat voor financiëel-economische deskundigheid moet doorgaan zo wankel kan blijken en voor een groot gedeelte uit bla-bla en bezwering en soms gewoon uit laaielichterij blijkt te bestaan.

Het stukje in de Volkskrant meldt dat ook de engelse koningin Elizabeth tot de schare behoort die een beetje 'flabbergasted' zijn door de kredietcrisis.
Zij vraagt zich af: Hoe is het toch mogelijk dat niemand dit heeft voorspeld?
Een aantal hoogleraren economie zijn haar van dienst geweest en hebben in een inmiddels uitgelekte brief gepoogd haar het een en ander duidelijk te maken.

In het krantenartikel wordt geen melding gemaakt van het feit dat deze crisis natuurlijk wel degelijk voorspeld en gevreesd werd door wat verdwaalde enkelingen maar dat daar niet naar geluisterd werd en deze lieden als onheilsprofeten die de pret wilden bederven werden weggezet.
Dit lijkt mij geen onbelangrijk en oninteressant punt.
Maar wat ze wel te zeggen hadden is ook erg interessante kost voor leken zoals ikzelf:

Ze leggen majesteit bijvoorbeeld uit dat 'financiële tovenaars' dachten dat ze alle risico's goed hadden gespreid. 'Het is moeilijk een treffender voorbeeld te vinden van wishful thinking en overmoed'.
Samenvattend wijten ze de puinhoop aan het collectieve gebrek van 'heel veel slimme mensen' om de risico's voor het systeem als geheel te onderkennen.

Als dat geen aanbeveling is voor systeemdenken en je aandacht vooral richten op de werking van het systeem!

.

Denken over (on)gelijkheid; een kwestie van politiek of van wetenschap?

Een zaak van beide natuurlijk!
Een kwestie van de politiek voorzover zij keuzes maakt en sturing geeft in een van beide richtingen; en een zaak van de wetenschap of die in haar opdracht slaagt de feitelijke resultaten van dat politieke beleid zichtbaar en objectief te maken.
En dat de wetenschap in dat opzicht nog heel wat vermag voor wie het wil zien moge blijken uit de website van:

The Equality Trust

(On)gelijkheid wordt hier opgevat als de mate van inkomensveschillen binnen een samenleving.
Dit alles vloeit voort uit oorspronkelijk een studie naar de parameters van lichamelijke gezondheid in verschillende samenlevingen.
De mate van (on)gelijkheid leek en bleek een cruciale factor.
En dat bleek ook zo te zijn op tien andere terreinen van gezondheid en sociale problematiek variërend van geestelijke volksgezondheid tot drugsmisbruik en van obesitas tot geweldpleging.
De cijfers zoals hier gepresenteerd zijn nogal consistent en veelzeggend.
Je zou bijna Friedman, Reagan en Tatcher bedanken voor het zo klip en klaar laten worden dat hun socio-economische gedachtegoed aan alle kanten rammelt en uiteindelijk ontegenzeggelijk schade berokkent aan de samenleving.
Helaas mogen we hun links-liberale of sociaal-democratische tegenhangers nog niet bedanken voor het ons op deze verbanden te wijzen en het tij te keren richting een meer egalitaire en samenhangende maatschappij.

Voor wat verdere kritische vragen en gedachten hierover:
FAQs on Inequality

In het laatste decennium voor de huidige financiële en daaropvolgende economische crisis hebben we door de hele westerse wereld een gestage toename in inkomensongelijkheid gezien.
Het aantal millionaires nam maar toe ofschoon niet zo hard als het aantal mensen dat nu armer blijkt te zijn dan toen. Top-managers en hedgefondsen hebben de laatst jaren miljarden naar zichzelf toe uit de economie geheveld middels exorbitante bonussen en perverse beursactiviteiten en doen dat nog steeds op bescheidener schaal.
Als deze onvoorstelbare bedragen nu eens naar 20% armste mensen waren verdeeld, dan zou dit geld nu nagenoeg allemaal door de economie vloeien ter versterking van een gezondere economie. Terwijl nu de rijken ofwel het op zitten te potten bang dat ze weleens wat armer zouden kunnen worden dan voorzien ofwel het uigeven aan buitensporige luxe en zo een zieke en kwetsbare economie bevorderen.
Nu moet ik de eerste econoom nog eens iets zinnigs horen zeggen over deze voor de hand liggende stelling.
Maar ja, economie is natuurlijk niet echt een wetenschap of dat ooit geweest, toch?

.

Thinking about (un)equality; a matter of science or of politics?

A matter of both of course!
A matter of politics as it puts in place the policies that steer in either direction; and a matter of science whether it succeeds in its mission to paint a clear picture of what the tangible and actual results of those policies are.
And it may surprise you that scientific inquiry can do quite a good job in that respect as this website will proof to those who can see:

The Equality Trust

(In)equality is defined here in terms of income inequalities within a society.
These studies originated from an inquiry into the parameters of physical health in various societies.
The amount of (in)equality appeared to be a key-factor.
And so it is regarding ten more social and health problems ranging from mental health to drug abuse and from obesity to violence.
The figures presented here are rather consistent and telling.
One would almost thank Friedman, Reagan and Tatcher for letting it show so obviously that their socio-economic ideas are flawed, fraudulent and in the end harmfull to society.
Alas as yet we cannot thank their liberal and social-democratic counterparts for pin-pointing these correlations and reversing the trend to more equal and coherent societies.

As for critical questions you may find some thoughts and answers here:
FAQs on Inequality

In the last decade running up to the present financial and subsequent economical crisis we have seen a steady increase in income inequalities throughout the Western world. The number of millionaires was ever increasing though not as fast as the number of people now being poorer than before, top-managers through their bonusses and hedgefunds through their perverse activities have drained billions of dollars out of the economy and continue to do so on a more modest scale.
If this immense amount of money had gone to the poorest 20% of the population it would now be flowing through the economy and so create a healthy and robust economy. While now the rich mainly sit on it afraid they will become a little poorer or spending it on outrageous luxury thus creating a sick and vulnerable economy.
I must yet hear the first economist elaborate on this obvious assumption, but then economy is not really or has ever been a science, wouldn't you agree?

.

Nog even over die managers

Sommige mensen hebben wel een antwoord klaar op de vraag of management nu een ziekte of een zegen is zoals dit verhaaltje moge getuigen:
Management is een ziekte

Voor een wat serieuzere benadering van hoe het ook en beter zou kunnen:
The Systems Thinking Review

.

Managers en management, een ziekte of een zegen?

Begin jaren negentig mocht ik eens getuige zijn van een diploma-uitreiking bij een managementcursus omdat mijn vriendin daar zo'n papiertje in ontvangst mocht nemen.
Daarbij hield een van bobo's van de managementopleiding een toespraak over de zin en het belang van management. Nu kan ik mij inmiddels niets maar dan ook geen jota meer herinneren van wat ze daar ter berde bracht. Maar ik weet nog wel heel goed dat wat die dame vertelde mij voorkwam als baarlijke nonsense en als nogal zweverige en niet te staven beweringen en bezweringen. Het aanwezige publiek applaudiseerde na afloop netjes en ik zal nooit weten of men dit uit beleefdheid deed of deze uiterst onwetenschappelijke kletspraat serieus nam.
Mijn conclusie op dat moment luidde in ieder geval dat ik mij uit oogpunt van mentale hygiene maar beter verre van managementgeleuter kon houden en mijn tijd daar maar beter niet aan kon verdoen.

Zo vormt een mens dus zijn eigen overtuigingen en deze van mij heb ik op grond van simpele waarneming lange tijd niet kunnen weerleggen. Integendeel steeds meer wees erop dat het leeuwendeel van het gezamelijke managersvolk vooral zichzelf steeds belangrijker begon te vinden, vaak nauwelijks wisten waar ze mee bezig waren, wel steeds meer macht en invloed kregen, het contact met de werkvloer en soms met de werkelijkheid totaal verloren niet zelden een puinhoop achterlieten, waarvoor men zich dan buiten alle proporties liet uitbetalen.
En een voormalige koffieboer, zo heette het ooit, zou net zo goed een electronica-concern kunnen leiden, want managen is managen en daarvoor hoef je helemaal geen verstand van of feeling met het product of het werk te hebben; dit is volgens mij gewoon een onjuiste en zelfs perverse gedachte die inmiddels gemeengoed lijkt te zijn geworden in managersland.
Bijna iedereen kan tegenwoordig tal van belachelijke en onbegrijpelijke voorbeelden aanhalen van wat managers en bestuurders bij tijd en wijle zoal weten te bekokstoven.
Mocht u mensen kennen die in een nederlands ziekenhuis werkzaam zijn moet u ze voor de aardigheid eens vragen wat hun ervaringen het afgelopen decennium zijn met de decreten van het management en de invloed daarvan op het werk en de sfeer op de werkvloer. De thuiszorg is ook een mooi voorbeeld van wat het managen van een sector zoal vermag.
Klap op de vuurpijl is natuurlijk het spektakelstuk dat de financiële sector ons wereldwijd geleverd heeft, de sector met ws. de meeste managers en met de meest exorbitante salarissen en bonussen.
Kwam die financiële crisis nu dankzij of ondanks de vele managers die ons daarheen geleid hebben? In ieder geval is het gevolg een diepe economische crisis waar weer heel wat aan te managen valt en zoals her en der opgemerkt wellicht een kans biedt een aantal zaken eens op wat gezondere en meer doorwrochte wijze te organiseren en aan te pakken. De tekenen zijn vrees ik vooralsnog niet erg hoopvol.

Het moge duidelijk zijn dat ik niet vooraan sta om de loftrompet te blazen over de zegenrijke werking en invloed van het managersvolk en de managementcultuur op ons aller welzijn. Daar zijn natuurlijk weer uitzonderingen op want de echte wereld is zelden zwart-wit.

In een nieuwsbrief van de Human Givens van anderhalve maand geleden tref ik een link naar een praatje dat ene engelse management-guru genaamd John Seddon gegeven heeft op het MindFields College.
Nou maar eens kijken dan... wat zou een management-guru voor bijzonders te melden kunnen hebben dat ze hem daar aan willen horen?
Na een korte inleiding van Yvan Tyrrell over o.a. de geweldige en fantastische Hirschmann-curve (die helaas nog niet op Google te vinden waar je dan wel weer de Kruithof-curve kunt vinden maar die is veel te ingewikkeld en bovendien in dit verband volslagen irrelevant) is het woord aan John Seddon.

John Seddon at Human Givens

Seddon blijkt een begenadigd spreker, boeit van het begin tot het eind, zegt uitsluitend zinnige en behartenswaardige dingen en verwoordt het een en ander op heldere en begrijpelijke wijze.
En bovenal hij heeft evident gelijk met zijn stellingen en inzichten. Ik sta perplex. Ik ben om, ik ben bekeerd!
Ik ben geïnteresseerd in en aanhanger van een mangement-theorie.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit. (mijn partner voelt eens aan mijn voorhoofd...nee heus ik heb geen koorts)
Ik ga zijn boeken kopen en aanbevelen:
Freedom from Command and Control: A Better Way to Make the Work Work
en
Systems Thinking in the Public Sector: The Failure of the Reform Regime.... and a Manifesto for a Better Way by John Seddon

Zoals gezegd de wonderen zijn de wereld nog niet uit en dat geldt ook voor u dames en vooral toch nog altijd heren managers en bestuurders.
U heeft er de laatste decennia vooral een zooitje van gemaakt maar misschien kunnen we het tij nog ten goede keren.
Dus ik zou zeggen: managers en bestuurders aller landen verenigt u en wendt u tot de heer John Seddon; luistert naar hem, ga met hem praten, leer systeem-denken en laat uw bedrijf of organisatie eens door Vanguard doorlichten.

Vanguard Systems Thinking

Misschien kunnen we met zijn allen dan ook nog eens wat goed en fatsoenlijk werk leveren.

.