Vanmorgen hoorde ik op de radio dat er in België 900 kilometer file stond.
Even later vernam ik dat een lezing over gentle teaching op het werk werd afgeblazen omdat de spreker voor Antwerpen vast stond in de file. Zo ging deze gelegenheid van wat ik eerder als bijscholing betitelde aan mijn neus voorbij.
Jammer want ik zou graag iets meer horen over deze benadering, die mij zeer sympathiek voorkomt en voorzover ik begrijp de nabijheid iets hoger in het vaandel heeft staan dan de distantie.
Maar ja, het weer is nu eenmaal een onberekenbare en niet altijd voorspelbare factor in het leven. De onvolprezen buienradar ten spijt.
En wat dat betreft doet het weer wel erg sterk denken aan onze emoties.
Ook al zo onvoorspelbaar en soms even onbeheersbaar en stormachtig.
Daarbij ook nog eens in sterke mate afhankelijk van de emoties en luimen van anderen.
We hebben namelijk allemaal iets vergelijkbaar met de buienradar, nl. een sociaal-emotionele radar.
Dat is dan weer iets dat speciale aandacht verdiend van o.a. opvoeders en begeleiders.
Zie in dat verband de vijf stukjes over Expressed Emotion op het blog van Henk50 onder de categorie Psychologie.
Ook in de psychologie dreigen en lijken onze emoties steeds het ondergeschoven kindje te worden.
Zoals ik in het vorige stukje betoogde kwam er met het werk van LeDoux vanuit de neurowetenschappen weer een stevige impuls om dit onderwerp zijn welverdiende aandacht te schenken.
En die hernieuwde belangstelling zal ongetwijfeld ook onder psychologen wel post vatten.
Het oude beeld was toch een beetje dat de wetenschappelijke psychologie zich vooral met cognitie en andere vermeende heldere of meetbare zaken bezighield terwijl psychotherapeuten en klinici maar moesten kijken of ze iets met die ongrijpbare emoties aan konden vatten.
Dat beeld is niet helemaal juist want in de 80er-jaren was Nico Frijda de voortrekker op dit terrein met zijn opus magnum De Emoties.
Hier een interview met Nico Frijda.
Dick
.
No comments:
Post a Comment