De zorgelijke staat van de zorg?

Ook als werker in de zorg schrik je wel eens als je leest in de krant hoe de zorg dan nu weer eens in opspraak is. In dit geval betrof het de ouderenzorg in een instelling in Den Haag.

In de zaterdagkrant lees ik dat de bestuursvoorzitter van de betreffende Florence zorggroep zegt:

Je hoeft geen helderziende te zijn om te weten dat zich in de toekomst meer schrijnende situaties gaan voordoen in verzorgings- en verpleeghuizen.

Daar schrik ik dan toch steeds weer een beetje van en ook van wat de directeur zorg van het betreffende huis zegt:

De werving en selectie van goed opgeleid personeel wordt steeds nijpender.
En omdat je wel nieuwe mensen nodig hebt, wordt je minder kieskeurig. Een kandidaat waarvan ik voorheen zou hebben gezegd: die komt bij ons niet binnen, geef ik nu schoorvoetend een kans.

Daarbij ziet ze ook nog eens veel ervaren verzorgers afbranden:

Ze hebben geen tijd meer voor een wat langer gesprek met bewoners. Terwijl zij ooit om die reden voor het vak kozen. Hoe denkt u dat zij zich voelen als ze op een feestje moeten uitleggen dat ze op Loevenstein werken?

Wel, ik denk dat de dames en heren managers en bestuurders die laatste vraag beter aan zichzelf dan aan het publiek kunnen stellen!
En ik vraag me dan af: welke zorgsector volgt in deze ontwikkeling?

In de 80-jaren hoorden ik mensen als Piet de Ruyter en Herman Baartman een forse toename in het aantal onder-toezicht-stellingen en uithuisplaatsingen in de jeugdzorg voorspellen; ik vermoed dat ze niet hadden kunnen bevroeden dat die toename die vormen zou aannemen als nu het geval is.

En dit soort geluiden horen we toch steeds vaker uit en over de ouderenzorg klinken. Het dreigt al wat gewoon te worden. Een soort onvermijdelijke 'collateral damage' van onze 'way of life' in dit land van overvloed en nooit genoeg? Althans ik bemerk nog nergens dat we ons hier dermate over schamen dat we het morgen zullen veranderen. In het kader van de betaalbaarheid bezuinigen wij driftig door en nog een tandje hoger. We gooien er nog een paar dure managers tegenaan om de efficiency nog wat op te schroeven en God zegene de greep. De eerder genoemde bestuursvoorzitter stelt al voor om eens iets aan verwachtingsmanagement in de zorg te gaan doen.



Ik stel voor dat alle managers en bestuurders in de zorg eens bij John Seddon in de leer gaan om ondermeer weer eens te leren bouwen op het gezonde boerenverstand i.p.v. op allerlei malle en opportune managementideetjes.

P.S. De betreffende zorggroep heeft in haar logo staan: 'zorg met respect'; maar dat zal vast en zeker door een, voor deze geniale inval ruimschoots beloonde, manager of marketing-figuur bedacht zijn.