Debat over de eigen navel

'Het debat gaat over de eigen navel', las ik vanmorgen in de krant.
Die kop prijkt dan boven een artikel over hoe een verscheurd CDA een nieuwe leider kiest.



Nu dacht ik dat het politieke debat in Nederland al zo'n jaar of tien over de onderbuik en de eigen navel ging. Zeg maar, sinds er lieden in de politieke arena verschenen die zeiden dat ze zeiden wat ze dachten en bovendien beweerden dat ze in tegenstelling tot hun elitaire voorgangers ook nog zouden doen wat ze zeiden.
Nu waren er wel eerder dergelijke lieden zoals bijvoorbeeld boer Koekoek en ene Janmaat maar die werden doorgaans wat schouderophalend en meewarig glimlachend bezien door de meeste Nederlanders. Toen de heimwee naar de van de buis verdwenen Tegenpartij (samen voor ons eigen) echt ernstig begon te knagen en de nieuwe politieke Rambo's wat intelligenter en charismatischer oogden, werden de politieke populisten pas populair in bredere kring.



En nu zit het CDA dus met een een beetje buikpijn en een kater van de gedoogde samenwerking met zo'n politieke wildeman.
Hoe verwerk je zo'n kater als politieke partij? Dan ga je een nieuwe leider kiezen en dat doe je in navolging van de VVD en de PVDA een beetje in de stijl van Amerikaanse voorverkiezingen voor het presidentschap. Dat onder het motto dat het duidelijkheid schept en zo democratisch is. Het heeft de VVD en de PVDA in ieder geval geen windeieren gelegd en wist een hoop belangstelling en media-aandacht te genereren. De media zijn er ook erg gelukkig mee en de Pauw en de Witte man zijn altijd bereid hun medewerking te verlenen. Het is weer eens wat ander gekweel dan en een leuke afwisseling van die sportwedstrijden of die competities van al dan niet met sterren dansende of zingende BN'ers in de dop. In medialand geldt immers:

The Show must go on

(hier wat show met veel bombast en onderbuikgevoel maar ik vind deze met muppets of zonder toch een stuk leuker en meer to the point)



Toegegeven dit soort verkiezingshows zijn van een eindeloos veel democratischer gehalte dan hoe het toegaat bij die partij met één lid waar het CDA zijn frustratie en interne verscheurdheid aan te danken heeft en zijn buik inmiddels vol van heeft. Toch lijkt het me zeer de vraag of dit soort verkiezingshows met alle bombarie daaromheen de democratie een dienst bewijst. Volgens mij wordt onze democratie er allerminst transparanter, beter of slagvaardiger van als alle partijen in eendrachtige samenwerking met de media dergelijke shows gaan opvoeren. Lijkt mij eerder een uitvergroting van die navel die het afgelopen decennium al zo (te)veel aandacht kreeg.
Verkeert onze zo gewaardeerde en alom geroemde democratie dan ook al in crisis?