Over de ziel gesproken (9)

Als de firma Dick Swaab en co de ziel al niet kan vinden, zal ik toch zeker niet in staat zijn om hem even aan te wijzen. Evenmin als Cornelis Vreeswijk is het mij bekend of ie kleurig, zwart-wit, dun, dik of smal is. Ik kan in deze kwestie dus maar weinig gewicht in de schaal leggen.

Met al dat gesteggel en gekwebbel over de ziel zou je bijna vergeten op te merken dat deze ziel met taal (groot?)gegroeid is, in de taal gedoopt is, door taal gevormd is en zich hier middels taal uit. De Nederlandse taal dus vooral, die waar de van Dale zijn bestaanstrecht aan ontleent.



Als dagelijks gebruiker van die taal heb ik geleerd hoe bezielend en hartverwarmend het kan zijn wanneer mensen zich met hart en ziel ergens voor inzetten, maar dat het ook heel gevaarlijk kan zijn om je onbezonnen met ziel en zaligheid zomaar overal in te storten. En weet ik uit ervaring hoe pijnlijk het kan zijn om op je ziel getrapt te worden, hoe echt ie dan opeens voelt en dat je daar eelt van op je ziel kan krijgen, hetgeen bepaald niet altijd onverdeeld genoegen zal zijn omdat je van een al te gepantserde ziel al gauw zielloos dreigt te raken. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd werd mij vroeger verteld maar dat bleek niet altijd op te gaan. Toch zijn we meestentijds op zoek naar zielsverwanten. Verkoop je ziel liever niet en wees op je hoede voor lieden die proberen tegen elke prijs zieltjes te winnen. En met je ziel onder de arm lopen wil meestal snel vervelen.

En zo kun je deze lijst vast zelf nog wel even aanvullen.
Nee, het gaat voorlopig toch echt nog niet lukken om dit leven fatsoenlijk zonder ziel te leiden. Niet zonder dat we tot heuse marionetten of robots zouden worden, iets waar ik persoonlijk niet zo gek veel voor voel.


Wat jou?