Vandaag lees ik in
de Volkskrant een interview met
Wilna Wind over een blijkbaar niet te beteugelen fusiedrift in zorgland en de rol van
de NMa daarin:
De NMa kijkt alleen of een fusie de keuzevrijheid voor de patiënt beperkt, maar niet of de zorg er beter van wordt. Is die toets niet te beperkt?
'Dat denken wij wel. Ziekenhuizen willen liever op onderdelen samenwerken, maar zeggen dat ze van de NMa zo veel tegenwerking ondervinden dat het dan maar makkelijker is te fuseren. Zo ontstaan dus grote machtsblokken dankzij het NMa. Het moet niet gekker worden.'
Hee
wat hoor ik daar ene
Brederoo vanuit zijn graf mompelen?
Verder in het interview zegt mevrouw Wind:
'Het nieuwe criterium bij het beoordelen van fusies zou moeten zijn: wat heeft de patiënt eraan?
Dan krab ik maar weer eens op mijn achterhoofd en denk: moet dat niet om te beginnen en altijd het belangrijkste criterium zijn?
En zijn managers en bestuurders in de zorg wel zo
smart dat ze bekend zijn met
de visie van John Seddon?
No comments:
Post a Comment