Wandelen in Schlotheim

Na de prettige ervaring in Gondorf meenden we dat ook in Schlotheim zowel de weersomstandigheden als de omgeving wel uitnodigden om de rugtas te pakken en de stoute stappers weer eens aan te trekken voor nog een wandeling. Wandelen heet niet voor niets een weldaad voor lichaam en geest te zijn, zoals ik al eerder halfhartig betoogde en het schijnt zelfs nadrukkelijk een preventief therapeutisch effect te kunnen hebben. We kozen voor een loopje van Schlotheim bis Neunheilingen en hadden geen kaart maar wel een routebeschrijving die we van het hotel in leenbruik kregen. De internet-uitdraai van de Verwaltungsgemeinschaft Schlotheim/Thüringen vermeldde 6 km en 2 ½ uur. Het was stralend mooi weer en we hadden er zin in. We hebben inderdaad heerlijk gewandeld al was het in de aanloop wel even wat steil en ‘anstrengend’. We hebben de eindbestemming met het beloofde broodje 'huisgeslachte worst' echter nooit gezien en hebben op de terugweg maar het grootste gedeelte van de heenweg alsnog gelopen terwijl we de heenweg zoals later bleek geheel zelf ingevuld hadden. Het werd een mooie 'spaziergang’ waarbij we moeiteloos van de beoogde 6 km zeker 10 km gemaakt hadden. Met dit weer en in deze prachtige omgeving bepaald geen straf. Onderweg nog kersen gegeten van de tientallen kersenbomen die we her en der, en soms als hele laan, tegenkwamen. En we zagen onderweg weer zo’n plekje waar Goethe ook al ooit langskwam en gelopen heeft. En koffie gedronken blijkbaar want 'Kaffeelinde' heet het daar. Die Johann Wolfgang moet, naast al dat schrijfwerk, toch ook een gigantisch getal op z'n stappenteller hebben staan en onder, langs en om heel wat bomen heen gelopen hebben; vast een verwoed wandelaar. Toch is ie echt nie overal geweest, hoor: