De wandeling was ons die dag weer goed bevallen. We hadden nog een stukje middag over en de sauna moest toch nog opgestookt worden. Nog een wandelingetje naar een oude eik van nog slechts 35 minuutjes aan de stutten trekken moest dus nog wel kunnen.
Daarvoor moesten we naar Volkenroda dat behalve die eik ook nog een bijzonder klooster bleek te hebben. De eik was vrij vlot te vinden en na daar eens wat omheen gelopen te hebben, vervolgden we ons korte wandelingetje.
Het korte wandelingetje, hoe we het voor elkaar kregen weet ik niet, maar het werd weer een aanzienlijk langere wandeling; zeker tweemaal langer dan gepland. Wij lezen of begrijpen die Duitse beschrijvingen blijkbaar niet helemaal goed. We liepen soms maar ‘immer gerade aus’ omdat het niet anders kon niet anders terwijl het duidelijk was dat we in het bos op enig moment naar links zouden moeten. Dus gissend waar het fout gegaan moest zijn maar weer ‘immer gerade aus’ terug tot we de draad weer op konden pakken en de omschreven route in de goede en geplande richting konden vervolgen om op enig moment weer bij de oude eik uit te komen.
Niet langs af geweest, geen terrasje gepikt of koffie gedronken, wel direct naar het hotel en de inmiddels wel opgewarmde sauna.
Twee dagen later bezochten we Volkenroda nogmaals; nu om dat 'klooster' eens wat nader te bekijken en ons nog maar eens aan een wandelingetje van 35 minuten te wagen. Ditmaal niet naar de oude eik maar naar de ‘kälberteich’ al hadden we toen nog geen idee wat dat dan mocht zijn.
Het was weer een aangename wandeling door heel ander ogend bosgebied dan eergisteren.
Wederom deden we er langer over, namelijk ruim een uur en de rustplaats en het bruggetje zoals in de route beschreven hebben we ditmaal gemist.
Wel kwamen we er dankzij een jonge moeder die met en voor haar kleine zoontje kikkervisjes kwam vangen achter dat de ‘Kälberteich’ het tegen het bos gelegen vennetje was waar zij met hun schepnetje in aan het hengelen waren.
Iets later en een stuk verder het bos in werden we opeens enthousiast aangeklampt en gezelschap gehouden door een zeer levendig en speels hondje dat we al eerder met zijn baas en nog een andere hond bij de 'teich' gezien hadden.
Het was niet helemaal duidelijk of het hondje nu zijn baas kwijt was of alleen maar eens wat met ons wilde spelen en een eindje oplopen. Z’n baas was in de verste verte niet meer te zien of te horen en nadat wij niet verder liepen en het even iets hogerop in een 'wald-skybox' zochten, verdween het hondje na enige tijd toch weer met ‘geschwinde’ en schijnbaar doelbewuste vaart in de richting waar ie vandaan was gekomen.
No comments:
Post a Comment