Tijdens zo'n tripje naar de overkant van de grote sloot raakte ik in Londen ooit eens in de Marquee Club verzeild. Tot mijn stomme verbazing was er op dat moment nauwelijks enige aanloop van volk in deze Britse broedplaats van de R&B. Hooguit twintig koppen vielen er te tellen in het schaarse publiek. De meeste daarvan hingen of stonden aan een bar en ik herinner me met nog een enkeling in een verder lege zaal voor een podium te staan waar ene Joe Cocker zo ongeveer de longen uit z'n lijf stond te blazen. Ik werd niet alleen gebiologeerd door dat krachtige rauwe stemgeluid van hem maar minstens evenzeer door de schijnbaar ongecontroleerde spastisch aandoende bewegingen die hij met het hele bovenlijf maakte.
Niet veel meer dan een jaar later zong hij wereldwijd voor uitverkochte zalen en moest ik de nodige moeite doen om een afgeladen vol Concertgebouw binnen te komen om hem daar te zien en te horen.
Inmiddels hebben we uit de media kunnen vernemen dat Joe Cocker afgelpoen maandag op 70-jarige leeftijd overleed. Hij was niet zozeer een studio- maar vooral een uitgesproken podiumartiest die toch een paar klassiekers op zijn naam heeft staan en zijn plek in de Rock&Roll Hall of Fame toch ruimschoots verdiend heeft.
Bye bye Joe
No comments:
Post a Comment