Het was er nog drukker dan onlangs bij Rothko en het werd dus bij gelegenheid voortschuifelen door de mensenmassa; zoals al enige tijd en steeds vaker gewoon in musea.
Het blijkt toch nog niet altijd of overal het geval, die museale massaliteit. Althans, drie dagen daarvoor waren we in Het Museo Picasso in Málaga en daar was het aanzienlijk rustiger en navenant vrijer en aangenamer voortbewegen. Wellicht omdat dat op een maandag was.
Dat was dus in Zuid-Spanje ofwel Al-Andalus, de Arabische naam waarmee de Moren dat gebied doopten. Daar zagen we trouwens ook nog, voor het eerst dit jaar, echte sneeuw; niks geen kunst dus!
Je weet wel dat witte koude spul.
Het lag weliswaar op de hoogste topppen van de Sierra Nevada en we hebben geen sneeuwballen kunnen gooien of een selfie in de sneeuw kunnen maken maar we konden het wel op afstand en van verschillende kanten zien. Zelfs vanuit onze hotelkamer. We moesten daarvoor nu wel wat omhoog kijken in plaats van omlaag.
Het leek daar wel echt rustig en sereen te zijn maar het leek ons toch ook iets te hoog, te koud en te ver.
No comments:
Post a Comment