oftewel de Bed, Bad en Brood discussie.
Niet door het VVV maar heus waar door onze Nederlandse regering aangezwengeld en gevoerd. Je weet wel, die door onszelf verkozen regering die andere regeringen toch altijd zo fijntjes op de 'mensenrechten' weet te wijzen.
Een inhumane of gewoon maar een al te menselijke manier om ons te verhouden tot het menselijk drama voor onze neuzen?
Een neo-liberale reflex om morele kwesties en dilemma's te 'framen' of te reduceren tot een mix van economische, juridische en pragmatische vragen die gewoon om wat doortastend management en de juiste 'incentives' vragen?
Is de secularisatie en de verzakelijking in ons land dan zover voortgeschreden dat hier nog slechts even wat laatste bolwerkjes of restantjes van 'ethisch besef' geslecht dienen te worden zodat we ook van dat geneuzel af zijn?
Holland op z'n smalst of op z'n breedst? De moraal lijkt er hoe dan ook van elastiek.
Arnon Grunberg vanmorgen in zijn voetnoot in de Volkskrant hierover:
Mysterie
'Een val van het kabinet over dit thema zou niet ongunstig zijn voor de liberalen in de electorale concurrentie met de PVV', zo luidde donderdag de laatste zin van het artikel op de voorpagina van NRC Handelsblad. Dit thema, dat was de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers.
Wie waarlijk in het rendementsdenken gelooft, ontwaart overal rendement, oftewel electoraal gewin, zelfs bij uitgeprocedeerde asielzoekers.
Intussen vragen sommige mensen zich af hoe het kan dat wij nog onze broodjes zalm eten, om toneelschrijver Peter Weiss te parafraseren, terwijl de middellandse zee in een massagraf verandert.
Het antwoord luidtdat dat prima kan. Lijden en ondergang van de ander laten ons betrekkelijk koud, zolang we zelf de lijken niet hoeven op te ruimen. Daar zit geen limiet aan. Smaakt boven de miljoen lijken de zalm minder? Nee.
Dat wij desondanks zo ontzettend veel van onszelf houden, is een mysterie. Of zelfverdwazing. Of levensinstinct.
Arnon Grunberg
No comments:
Post a Comment