Lachen met het CDA

In de politiek en het publieke debat wordt nogal eens wat onzin uitgekraamd. Je hoeft de krant er maar op na te slaan om dagelijks op een dagelijke portie onzin, gebakken lucht en wilde speculaties over bijvoorbeeld de economische en politieke perikelen rond Griekenland en Europa te worden getrakteerd.
Om toch nog enige lijn in alle onzin en gekrakeel brengen of te bewaren houden politieke partijen in ons land er een (quasi-?)wetenschappelijk bureau of institiuut op na. Dat is uiteraard wel handig om je beleid en partijprogram enige richting te geven en van wat (zinnige?) argumentatie te voorzien.
Nu verneem ik zo nu en dan wel eens iets van zo'n instituut van de PVDA of de VVD, maar toch zelden van dat van het CDA.
Maar gisteren las ik dan:

CDA-instituut analyseert de ongelijkheid en de splitsing in de samenleving

Als je niet meer met elkaar kunt lachen

Nu is sociale ongelijkheid al sinds jaar en dag een niet weg te denken thema in het politieke en publieke debat en niet zelden ook de grondslag daarvan. Nooit weggeweest dus maar telkens in hernieuwde vorm in de belangstelling. Denk bijvoorbeeld aan Piketty.
Het is me echter nog niet eerder opgevallen dat dit nu een belangwekkend of richtinggevend thema binnen het CDA zou zijn.

Zoals gezegd verandert of verschuift de vorm of het jasje waarin dit heikele doch onvermijdelijke thema gehuld wordt wel voortdurend. Van 'The haves and have-nots' of 'de rijken en de armen' verschuift het accent naar 'kansrijk of kansarm' of 'hoogopgeleid of laagopgeleid'.
De analyse van het wetenschappelijk instituut van het CDA gebruikt in het rapport 'Lang leve het verschil, weg met de fragmentatie' de mooie en zeer to-the-point terminologie van 'bevoorrecht en kwetsbaar' om deze immer gapende kloof te omschrijven.
Het CDA erkent deze kloof dus wel degelijk en acht het nu ook wenselijk en zelfs noodzakelijk die te verkleinen.

In het krantenartikel lees ik ook:

Over het rapport ligt de schaduw van de christen-democratische voorman Abraham Kuyper, die op 8 november 1891 het eerste christelijk-sociale congres opende met een rede over de sociale kwestie. Hij kwam met 'architectonische kritiek' op de scheve verhoudingen tussen kapitaalbezitters en bezitsloze arbeiders, te verklaren uit 'een fout in den grondslag zelf van ons maatschapplijk samenleven'.

En volgens het CDA zou een dergelijke kritiek 'op onze meritocratische marktsamenleving' opnieuw nodig zijn!
Doet het CDA hier, in navolging van de PVV, een poging om de PVDA, althans voor de bühne, links voorbij te stomen?

Toch eingszins frappant dat nu juist de woorden van 'Abraham de geweldige' ofwel 'Abraham Kuyper', de anti-revolutionaire voorman hier wederom als uitgangspunt dienen. Kuyper mag zich overigens toch al in de nodige hernieuwde belangstelling en herwaardering verheugen. Zo zag ik onlangs een aflevering van 'De ijzeren eeuw' over de politicus Kuyper en de mooie Ikon-serie met de titel van Kuypers reisverslag in boekvorm 'Om de oude wereldzee' is daar op dit moment vast ook debet aan.

Die ouwe Abraham was toch maar een geweldenaar, een 'Jack of all trades' en een duizendpoot met al zijn bezigheden. Met een dergelijke ambitie en zo'n overvolle agenda kan, en ook destijds al, zomaar iets je de politieke kop kosten.

Mijn eerste gedachten en associatie bij de naam van Kuyper zijn vooral twee beelden. Dat van het groene busje dat altijd bij opa en oma op het dressoir of de schoorsteenmantel stond en dat van een mij bekende (spot?)prent
Verder is het mij, grootgebracht in de calvinistische en gereformeerde zuil, uiteraard wel bekend dat deze Abraham de voorman was van de emancipatie 'der godsvruchtige en rechtzinnige (lees: gereformeerde) kleine luyden' en aan de wieg stond van een dagblad, een universiteit en een politieke partij die zijn stempel op de vaderlandse politiek zou zetten.

Zijn visie op het maatschappelijk leven verwoordde hij heel mooi met de term 'soevereiniteit in eigen kring'; een begrip dat, dunkt me, nog altijd en in de kern onveranderd actueel en contoversiëel mag heten in dit tijdsgewricht.
Misschien hebben we in het huidige pro- en vooral anti- Europa-klimaat en de vaak polariserende verkokering van de samenleving inderdaad wel weer eens behoefte aan een staatsman/politicus van dergelijk kaliber en met dergelijke ideeën.

En dan bedoel ik dus niet zo iemand als onze huidige, een nog meer meritocratische marktsamenleving propagerende en waar het de soevereiniteit betreft wel erg elastische maar altijd goedlachse, eerste minister.

Over lachen gesproken, de wetenschappers achter het CDA rapport constateren dat:

Als je niet meer met elkaar kunt lachen, is er echt een heel serieus probleem

Humor als de culturele lakmoesproef voor onze sociale cohesie.
En zie om Wim Kan konden we allemaal nog lachen maar nu hebben we Geer en Goor om het volk te vermaken maar die zijn voor de hoogopgeleiden weer te plat terwijl Hans Teeuwen voor de lager opgeleiden weer te kwetsend zou zijn.

De wetenschappers Fraanje en Kuipers constateren of veronderstellen, zeer terecht zou ik zo denken, dat humor en samen kunnen lachen meer dan overbodige franje en een niet onbelangrijk bindend element tussen mensen is. Maar of we daarom ook allemaal om dezelfde opgelegde grollen en grappen van dezelfde grappenmakers moeten kunnen lachen ....? Ik weet dat zo net nog even niet.

Wie weet; misschien wordt het ooit nog eens lachen met het CDA. Maar onlangs hoorde ik CDA leider Sybrand Buma in Buitenhof nog zeggen dat hij onder geen beding over schuldafboeking voor Griekenland wil praten ook al kijken de Grieken tegen een zo goed als onmogelijk af te lossen schuld aan.
Voorlopig is het dus beslist niet voor iedereen lachen met het CDA of het moet al zijn als de bekende boer met kiespijn!