Internal power en yoga?

 Over hatha yoga zou ik me wegens een gebrek aan kennis en/of bekendheid dus niet uitlaten. Ik heb uit nieuwsgierigheid overigens wel eens een paar proeflessen gevolgd omdat ik me toch afvraag wat de link is of kan zijn met de dingen die ik doe. Want ergens zou er, meen ik, toch een gezamenlijke oorsprong dan wel een kruisbestuiving op fundamentele punten moeten zijn te vinden. Yoga zoals dat nu in het Westen bekend is komt uit de Indiase traditie. Maar bepaalde vormen van yoga zijn ook in China en Japan bekend en die laten ontegenzeggelijk hun sporen na in hetgeen ik probeer te doen of te leren.

Zo is daar bijvoorbeeld de zogeheten Japanse yoga of ook wel Shinshin-tōitsu-dō van Tempu Nakamura. De aikido stijl waarin ik train is in een directe lijn terug te leiden tot Koichi Tohei en zijn invloed is daar ook overduidelijk. En zijn aikido stijl, doorgaans ki-aikido genoemd, gaf hij de naam Shin Shin Toitsu Aikido in navolging van het Shinshin-tōitsu-dō van zijn leraar en inspirator Nakamura. Die naam staat voor de coördinatie van lichaam en geest en op grond van het gedachtegoed van deze Japanse yoga formuleerde Tohei de vier principes voor de coördinatie van lichaam en geest, te weten:

Handhaving van de kern - Keep one point
Volledige ontspanning - Relax completely
Gewicht aan de onderkant - Keep weight underside / Have a light feeling (variation)
Aandacht is naar buiten gericht - Extend Ki

Principes die rust en stabiliteit teweegbrengen en overal in het dagelijks leven toegepast kunnen worden. Ze een kan niet zonder de ander en ze versterken elkaar en houden elkaar in stand.

In een fameus interview (deel1 en deel2) zei Tohei dat hij van Morihei Ueshiba (de stichter van het aikido) het belang van ontspannen zijn leerde maar van Nakamura wat de sleutel was om in die staat te komen. Zo heeft hetgeen ik doe misschien toch nog iets met yoga van doen, zij het een van een specifieke soort die meer weg heeft van een vorm van dynamische meditatie dan van het aannemen van bepaalde lichaamsposes.

Nu is deze Japanse yoga (evenals het aikido) van vrij recente oorsprong. Dit in tegenstelling tot de Chinese of Daoïstische yoga. Deze afbeelding uit de zogeheten Mawangdui Silk Texts dateert uit de tweede eeuw voor Christus.

Maar wat dan Chinese of Daoïstische yoga is of hoe dat er uit ziet is nog niet zo makkelijk te achterhalen. Wanneer ik op Yoga zoek in een van de zoekmachines levert dat behalve informatie over yoga vooral erg veel sites en adressen waar ik yoga zou kunnen leren op, veelal voorzien van afbeeldingen van goed geproportioneerde en lenige vrouwen in trendy en modieuze outfit. Kortom veel in de stijl van het magazine Happinez; leuk maar toch niet de eerste bron waar ik mijn informatie vandaan zou willen halen. Wanneer ik op Chinese of Daoïstische yoga zoek lijkt dat niet erg veel anders zij het dat dan termen als qigong, daoyin, do-in en yin yoga de overhand lijken te krijgen. Zo rondneuzend komt het me voor dat er vooral veel hybride vormen zijn ontstaan. En als ik me dan eens afvraag hoe vaak en sinds wanneer ik de term Yin-yoga voorbij hoor komen denk ik dat dat vooral iets van het laatste decennium is. Nu is er niets tegen nieuwe vormen, die zijn onvermijdelijk, maar in die veelheid en die mengelmoes wordt het misschien toch wat moeilijk om kwaliteit te onderscheiden.

Om zoveel mogelijk van kwaliteit en gedegenheid verzekerd te zijn op dit op het oog toch wat verwaaide en verwarde terrein ga ik toch liever af op iemand als Bruce Frantzis dan op bronnen a là Happinez magazine. In zijn Daoïst of Longevity Breathing Yoga programma geeft Bruce Frantzis een publicatie uit onder de titel: Longevity Breathing Yoga - Meditation from the Inside Out. Hierin trekt hij ondermeer de vergelijking tussen de Daoïstische en de Hatha Yoga. In dat verband vier heldere citaten uit voornoemde en zeer aan te raden publicatie:

Chinese and Indian traditions share a common goal: To calm the internal noise of the monkey mind—swinging from tree to tree—and connect with the chi that penetrates and interconnects all and everything.

Longevity Breathing yoga and Hatha yoga can help lead you to experience the final goal of not only quieting the monkey mind, but also experiencing enlightenment.

At the initial levels of practice, Longevity Breathing yoga and Hatha yoga practices differ; at the higher levels, on the path towards enlightenment, the practices converge

The purpose of both Taoist and Hatha yoga breathing exercises is to take you to a place where you can contact the energy of your body and spirit purely with your mind, regardless
of the kind of breathing exercise you do. The way they are taught, however, differs in the Chinese and Indian traditions.

Verder herinner ik me dat ik Bruce ooit in een video hoorde zeggen dat men in hatha yoga probeert te ontspannen in de verlenging of de stretch terwijl de daoïsten de stretch of verlenging min of meer automatisch teweeg willen brengen door te ontspannen. Dat raakt dan tevens aan het voor Frantzis essentiele onderscheid tussen de vuur- en de water-methode.

Uit bovenvermelde citaten mogen we opmaken dat het in de kern om iets anders of iets meer gaat dan het cultiveren van lenigheid, fitness, kracht of conditie. Dat meer moet dan gezocht worden in de verbinding tussen of de eenheid van lichaam en geest.
Yoga is het Sanskriet woord voor "juk" of eenheid of verbinding en in de diverse verhandelingen over yoga wordt ook meestal het tot eenheid of in balans brengen van het lichamelijke, het mentale en het spirituele in de mens als ultiem doel genoemd.
Ook in mijn aikido-training wordt ik er met regelmaat op gewezen dat ik die eenheid van lichaam en geest moet trachten te bewerkstelligen. (zie de principes van Tohei hierboven)

Maar wacht eens even …… zou ik dan al die jaren geprobeerd hebben, zonder me daar bewust van te zijn, om yoga te beoefenen?

<<< vorige - volgende >