Lastige vragen?

Ik loop nu bijna zo'n dertig jaar mee in dit vak en in dit werk. In dit vak en zeker in de loop van dertig jaar kom je heel wat collega's tegen, teveel om te kunnen tellen. Van veel van die collega's leer je wel eens iets. Soms van hun zienswijze en wijze woorden en soms door gewoon te zien wat ze doen en hoe ze dat doen. Van een klein aantal heb ik veel geleerd en van een groter aantal helemaal niets. Het is wat dat betreft net het echte leven.

Negenentwintig jaar geleden werkte ik als leerling Z-verpleegkundige op een opstartende groep. Door frequente uitingen van agressie en daarmee gepaard gaande spanningen en kneuzingen hadden we nogal eens met ziek of overspannen personeel van doen. Dus moest er met enige regelmaat een beroep gedaan worden op uitzendkrachten. En de enige van die uitzendkrachten die ik mij nog van naam herinner heette Ger.
Ger viel op door zijn altijd rustige en soms wat laconieke instelling en uitstraling, zijn limburgs accent en de dikke schapenwollen vesten die hij droeg. Zijn lange en dikke haardos deed trouwens ook wel wat aan een schapenvachtje denken. Ger was, evenals ikzelf trouwens, wat je noemt een geitenwollensokkenfiguur. Daar hoef je vandaag de dag niet meer mee aan te komen maar dat kon toendertijd in bepaalde kringen altijd wel op enig respect en waardering rekenen.



Zoals te bedenken hadden we het door de aard van de problemen en met het inwerken van invalkrachten erg druk en was het nogal eens onrustig in zo'n periode. Ger leek echter de rust zelve en onverstoorbaar onder alle omstandigheden. Hij had echter altijd meer vragen dan de meeste van ons lief was in die omstandigheden. Waarom doe je dat en waarom doe je dat zo? Waarom doe je dit de ene keer zo en de andere keer zo? Hebben jullie hier of daar een bedoeling mee, zit daar een gedachte achter of ....? Waarom doe je dat zus en niet zo? Heb je wel eens bedacht dat.........?
Je kon het zo gek niet bedenken aan mogelijke beweegredenen en handelswijzen of Ger had je er al eens naar gevraagd of stond toevallig op het punt om dat te doen. Hij kon je 'de oren van de kop vragen' en deed dat ook meer dan eens.

Je hoort weleens zeggen dat er geen domme vragen bestaan, maar wellicht wel domme antwoorden en dat had heel goed de lijfspreuk van Ger kunnen zijn, die overigens vooral zinnige vragen stelde.


Bij elkaar heb ik welbeschouwd helemaal niet zo vaak samen gewerkt met Ger, hooguit een dag of wat.
Maar als je me nu vraagt van wie ik in de afgelopen dertig jaar het meeste geleerd heb aangaande mijn werk of mijn vak dan komt Ger zomaar in de topvijf te staan! Dat dan in wel zeer flagrante tegenstelling met deze engelen.