Moraalridders spreken zich uit

Gisteravond besteedde Uitgesproken EO bij monde van hun moraalridders aandacht aan de (on)menselijke zorg in ons land. Dit in de thema-uitzending 'Brandon & Alex, en hoe nu verder?'.
(Henk50, dank voor de tip!)

Deze uitzending beantwoordt als aanzet in redelijke mate aan het idee dat mij voor ogen stond toen ik in 'Brandon en de moraalridders' opriep om ons met z'n allen eens wat meer zorgen om de zorg te maken.



De uitzending stelde, dunkt me, op heldere wijze de menselijkheid in en van de zorg aan de orde. In de woorden van de vertegenwoordigster van de politiek zou dat een zorg moeten een zijn van 'een arm om je heen' en 'geen dwang en drang tenzij'.

De kracht van deze uitzending was wat mij betreft in een notedop:
Er werd niet op incidenten gefocust maar er werden vollediger verhalen verteld en belicht.
Er werd niet alleen verontwaardigd benoemd wat niet goed zou gaan maar ook aangegeven en getoond hoe het ook kan.
De inbreng en de rol van ouders werd serieus genomen; niet alleen als belanghebbende partij maar ook als deskundigen.
Als werker in diezelfde zorg was het ook prettig en bemoedigend om te zien welke professionele deskundigheid er toch ook aanwezig is in ons land. In dit geval was dat ondermeer in de persoon van Gijs van Gemert, van Chantal Rood en Lowie Feenstra ut het vaste team begeleiders rond Alex, van psychiater Andies Korebrits en van crisiscoach John Willemsen. Allemaal ter zake deskundigen die de soms wat kort-door-de-bocht vragen en ideetjes waar nodig konden nuanceren.
Wellicht kwam de vraag waar de grenzen van de zorg liggen wat slecht uit de verf op het gevaar af dat we gaan denken dat onverteerbaar moeilijke situaties ten alle tijden vermijdbaar zouden zijn en zo ze zich toch voordoen er dus zondebokken aangewezen moeten worden. Zogenoemde vastgelopen situaties zullen zich wel altijd blijven voordoen en laten zich niet even op afroep vlottrekken maar vragen veel inzet, geduld, expertise en middelen.
Gelukkig kwam in dat verband wel expliciet de vraag aan de orde wat wij dan voor een menselijke zorg over hebben en waar wij in dat opzicht de grenzen willen leggen.
Ik denk dat we met een paar F16's of de gezamelijke bonussen van het Nederlandse bedrijfsleven wat dat laatste betreft een heel eind zouden kunnen komen.



Tot zover chapeau voor de moraalridders en de EO; en dan nu, zou ik zo zeggen, deze draad niet loslaten of kwijtraken maar hem verder oppakken en volgen.
Dan vragen uiteraard ook de ouderenzorg en de jeugdzorg, waar de misstanden en ongewenste situaties, al spreken ze mogelijk wat minder tot de verbeelding, toch vrijwel zeker niet minder talrijk zullen zijn, om een vergelijkbare benadering en screening.



De interviewers waren ook af en toe wel wat erg graag en iets te voortvarend met suggestieve vragen als: en hoe bestaat het dat iets nu en daar opeens wel kan? over zaken die nog moeten plaatsvinden en zich eerst nog maar eens moeten bewijzen.
Maar dat mag em de pret niet drukken en laat onverlet dat het een zinnige en informatieve uitzending was.