Het rode potlood

Vandaag gewoontegetrouw mijn democratisch recht (of was het nou een plicht?) weer eens uitgeoefend.
Aan deze oproep

gehoor gegeven en het rode potlood

ter hand genomen om op een niet onaanzienlijk velletje papier

weer eens een hokje mooi rood te kleuren.


Ik mocht dus voor een lid voor de Provinciale Staten van Noord-Holland stemmen in de hoop dat die mijn mening en mijn belangen daar zal vertegenwoordigen.
En zo hebben u en ik, wij, het volk, het toch maar mooi voor het zeggen.

Ik heb gestemd in de richting van mijn politieke kleur om mij moverende redenen.

Leve de democratie!

Maar ik weet eerlijk gezegd niet welke zaken er in mijn provincie spelen en welke partijen daar welke posisities over innemen. De dames en heren politici en de media lijken ook nauwelijks enige poging gedaan te hebben mij daar enige helderheid over te verschaffen. Alles wat mij in verband met deze verkiezingen ter ore of onder ogen kwam had langs de route van de Eerste Kamer met de overlevingskansen van de huidige regeringsplannen te maken.
Steeds vaker hoor je pleiten voor het afschaffen van die Eeerste Kamer en nu klinken er ook al geluiden als zouden de Provinciale Staten een volkomen overbodige bestuurslaag vormen waar weinig aan verloren zou gaan als we die zouden afschaffen.
Dat eerste lijkt mij zeker geen verstandig idee, dat laatste wellicht wel; maar wie moeten de leden van de Eerste Kamer dan kiezen?