Knuffelende tijgers?

Evenals de avond daarvoor ook gisteravond weer eens kassie gekeken en daar zag ik alweer Ghislaine Plag op de buis. Nu als presentatrice en gespreksleidster van het programma 'Rondom 10'.
Knuffelmoeders of tijgerouders? was het thema van deze uitzending en de vraag luidde: zijn kinderen er meer gebaat bij om gedrild of om geknuffeld te worden?



Het gaat dan met name over schoolse taken, leerprestaties en opleidingskansen. Dit in het licht van het verplicht stellen van de CITO-toets en het toenemende gewicht waarmee deze toets op het dagelijks leven en de gemoedstoestand van het hedendaagse schoolkind lijkt te drukken. Daarbij wil de minister van onderwijs ook een toets voor middelbare scholieren instellen.

Wat (hoewel het centrale punt) naar mijn smaak toch iets onderbelicht bleef in de discussie is dat kinderen natuurlijk helemaal niet gebukt hoeven te gaan onder een test en dat de belasting, druk en spanning die kinderen i.v.m. de CITO-toets nu dan blijken te moete ondergaan bovenal een direct en logisch gevolg is van het belang en het gewicht hun omgeving (hier vooral ouders en leerkrachten) eraan hecht en het bijbehorende circus, met alle toeters en bellen, daar rondom.
Volgens mij is het dus ook zeer wel mogelijk om meer te toetsen (zoals iemand bepleitte) met minder druk daarop.



Het nieuwe jargon van deze aloude hard-zacht discussie was dus tijgerouder of knuffelmoeder en drillen of knuffelen en enigzins verrassend aanrommelen. Veelgehoorde termen in de discussie waren pushen en stimuleren. Volgens sommigen moet je wel wat pushen in belang van de ontwikkeling van het kind terwijl dat voor anderen juist taboe is omdat dat een gezonde ontwikkeling zou belemmeren.
Een voortdurende en zinnige discussie die natuurlijk pas handen en voeten krijgt als we de termen wat concreter invullen.
Wat de ene opvoeder stimuleren noemt zal voor de ander pushen heten en vice versa.
Wat voor het ene kind als stimuleren voelt zal voor het nadere kind als pushen voelen.
Kinderen kunnen verschillende behoeftes hebben en wat voor het ene kind goed is hoeft niet goed te zijn voor een ander kind. (Roept wel enige herinneringen aan mijn eigen schoolcarrière op)

Volgens mij zijn kinderen vooral gebaat bij voldoende knuffelende tijgers om hen heen!