Blije Britten?

De afgelopen weken lees ik regelmatig in de krant dat de Britten nogal blij zijn dat ze de € toch maar niet als valuta gekozen hebben en zich niet zonder leedvermaak nogal eens vrolijk maken over de eurocrisis. Je moet in sombere tijden jezelf weleens kriebelen en je toch ergens vrolijk over kunnen maken, denk ik dan.



Nu las ik niet zo lang geleden toch in ook die krant dat de Britse jeugd o.h.a. toch niet zo vrolijk maar eerder nogal ongelukkig blijkt te zijn.
Ik vraag me of en af wanneer de krant en andere media ons gaan melden dat het reilen en zeilen in financieel economische opzicht bepaald niet helemaal los blijkt te staan van het welbevinden, toekomstperspectief en welvaren van bv. de jeugd; en zich er toe zetten de lijnen en verbanden tussen die twee eens wat helder te krijgen en meer zichtbaar te maken?