Hij gaat ... hij gaat ...!

Hij is gekomen en nu gaat hij dan weer, zo gaat dat nu eenmaal elk jaar weer. Hij lijkt echter wel steeds vroeger te komen. Dit jaar kwam hij al een dag na Sint Maarten binnenstomen. Vooral winkeliers schijnen daar wel blij mee te zijn. Wel die kunnen nu de kas opmaken en hun redenen tot al dan niet tevredenheid weer gaan tellen.



Buiten de gebruikelijke commerciële uitbaterij van zijn komst en wat al even gebruikelijke uitingen van weerstand en bezwaren daartegen (waar we dan vanwege de economische en andere jolijt overigens zelden al te zwaar aan tillen) werden de pennen dit jaar ook nog in de inkt gedoopt voor een geheel andere kwestie. Namelijk moeten de Pieten altijd maar zwart zijn en staat dat niet gelijk aan het schofferen of discrimineren van een bepaalde bevolkingsgroep? En als je dat vindt mag je daar dan bij gelegenheid uiting aan geven of geef je dan dermate aanstoot aan onze Nederlandse traditie en identiteit dat je dan wel ruw naar de grond of in de boeien geslagen mag worden?
Tja dat zijn zo van die vragen die de gemoederen in ons land zomaar bezig kunnen houden.

Maar die goedheiligman beroert de gemoederen van kleine kinderen en andere gelovigen sowieso al. De spanning en de opwinding van het afwachten lopen soms dermate op dat ze ermee naar bed gaan en mee opstaan en het leven van alledag op z'n minst lichtelijk ontregeld raakt.
Op mijn werk hoorde ik, met een voor mij nieuwe term, al regelmatig spreken over sinterklaas-stress. Het schijnt dat veel ouders met jonge kinderen hier soms ook mee te kampen hebben.



Maar ook voor de Sint is de tijd van gaan dan toch weer gekomen. En heel veel mensen zijn er echt niet rouwig om dat hij weer gaat. Toon Hermans was bijvoorbeeld zo iemand die hem liever zag gaan dan komen.
We zullen zien of zijn collega heiligman uit het hoge noorden met zijn aanwezigheid wat meer rust en vrede uit weet te stralen.