Wednesday, July 27, 2016

Naar de bollen ..

De eerste keer dat ik de 'bollenvelden' in volle glorie mocht aanschouwen zal ik 5 jaar oud geweest zijn. Toen namen ome Bill en Tante Jo ons gezin met de kever helemaal mee naar Lisse. We zullen destijds dus ongetwijfeld richting Keukenhof zijn gegaan. Veel details of die kleurige bloemenpracht kan ik me daar, vrees ik, niet meer van herinneren. Toch ik heb ons heus op een oud en wat versleten fotootje met van die kartelrandjes daar tussen de bollenvelden zien staan.
Nu zal ik als telg uit een tuindersgeslacht daar vast niet voor het eerst wat bloemen in 'de koude grond' hebben zien staan maar zoveel bijeen zal vast een bijzonder gezicht geweest zijn. tulpen
Die tulpen vonden we in onze 'gouden eeuw' blijkbaar al erg bijzonder, gezien het feit dat ze dermate 'gewild' werden dat ze een ware 'hype' of 'hausse' konden genereren en aldus het schoolvoorbeeld werd van een 'virtuele of zeepbel-economie' en een zogeheten 'bubbel op de beurs'. (ijdelheid der ijdelheden; men leze de Prediker er op na)
tulp Men sprak van 'tulpenmanie' alsook van tulpengekte, bollengekte, dwaze tulpenhandel en bollenrazernij. Dit soort belletjes worden op de beurs met enige regelmaat geblazen en dat wordt dan, als ik mij niet vergis, conjunctuur genoemd.
bollen in polder Nee dan die echte tulpenbollen, daar kun je tenminste van op aan dat ze elk voorjaar weer opbloeien, om na enkele weken weer een kopje kleiner te worden gemaakt. tulpenkopje kleiner
Het waren vooral Amerikaanse impressionisten die onze 'bollenvelden' als onderwerp en motief voor hun schilderkunstige bezigheden ontdekten. Nederlandse schilders volgden hun voorbeeld. Hier heb ik nog wel een paar boeken die de resultaten daarvan tonen. Die tafereeltjes werden dan geschilderd in wat wel 'de bollenstreek' wordt genoemd ofwel het gebied tegen de duinrand tussen Leiden en Haarlem. Van oudsher het gebied in ons land waar de tulpenbol werd geteeld.
bollen en hek
Tegenwoordig heeft die teelt zich nogal verspreid over met name Noord-Holland en de IJsselmeerpolders en zijn de grootste concentraties aan tulpenteelt aldaar te vinden.
Ook hier, vlak bij huis in het westfriese, worden we steeds vaker omgeven door 'bollenvelden'. Ik hoef dus niet meer zo ver weg om ook eens een plaatje te schieten van die mooie kleuren. Niet zo gek lang geleden kon dat zelfs vanuit de achtertuin: Marian en Marian in de tuin

Mooi al die kleur maar ik heb ook begrepen dat het milieu niet zo gebaat is bij de bedrijfsmatige efficiency van de huidige wijze van telen waardoor die mooie kleuren op termijn wel eens erg duur konden blijken.

Ondertussen heb ik toch maar wat van die veelbezongen blommenveldjes op de foto gezet:
Bollenvelden 1
Bollenvelden 2
Bollenvelden 3

Sunday, July 24, 2016

Vaker?

Nou Marian, wat mij betreft mag je wel vaker met pensioen gaan; toch een aardige poos geleden dat ik zo tevreden gegeten heb als gisteravond bij Lucas Rive!

Saturday, July 23, 2016

Twee verse pensionado's

Hoera, vandaag gaat Marian dan officieel ook met pensioen.
Ze heeft overigens al een poosje geoefend.

We zoeken voor een nieuw lijflied nog een gepaste tekst op een hitje van Johnny en Rijk uit onze inmiddels langvervlogen jeugd:



Iets als:

Wij zijn twee verse pensionado's
Wij hebben nu veel vrije tijd

.... maar dan ...?

Wie heeft er een suggestie voor de volgende zin en de rest van het lied? Ik kom er niet helemaal uit; ik eet weliswaar graag avocado's, maar twijfel of we nu beland zijn in een eldorado of lijken we eerder op desperado's?

Monday, July 18, 2016

Eerste digitaaltje

Ja, als oude man begin je toch steeds vaker terug te kijken. Het sprongetje van het analoge naar het digitale plaatjes schieten maakte ik in 2001. Toen keek ik opeens door de zoeker van een Casio QV 3500 EX . Dat was even wennen, zo'n plastic cameraatje dat, in vergelijking met mijn vroegere solide spiegelreflexen, toch wat als een speelgoeddingetje aanvoelde.

casio-qv-3500-ex_010
En er werd en was wel meer anders door die digitale fotografie. Geen rolletjes meer verwisselen en naar de fotograaf brengen of naar de centrale opsturen. Dat rolletje werd een klein plat en dun geheugenkaartje. Je hoefde geen dagen meer te wachten om het (ontwikkelde) resultaat te kunnen zien en beoordelen. DO(nkere) KA(mer)'s konden opgedoekt want wat daar gebeurde konden computerprogrammaatjes sneller en handiger. 'Fotoshoppen' werd een gewoon Nederlands woord en een veelgebruikte algemene term. We konden naar hartelust plaatjes schieten en deden dat ook in toenemende mate. Inmiddels zijn we dus bijna allemaal (amateur)fotograaf geworden en je hoeft er zelfs niet meer voor met een fototoestel rond te zeulen, met een 'slim foontje' kan het ook al; en die doen dat tegenwoordig al heel wat scherper en professioneler dan mijn eerste digitale toestel.
En zo leggen wij veel van ons leven vandaag de dag dan vast in hapklare brokken om dat dan te 'delen' op bijvoorbeeld 'het smoelenboek' of op een, speciaal daarop toegelgde, fotosite.

Voor je het weet kun je dan zomaar vele duizenden kiekjes, waar je bijna in verdwaalt, bij elkaar hebben.
Tot op de dag af 15 jaar geleden nam mijn digitale fotoverzameling een aanvang. Hier een paar van die eerste kiekjes:
07190005 07190008 07190037 07190048 Die Casio, mijn eerste digicam, deed dienst van juli 2001 tot september 2003.

Toen is ie op duistere wijze tijdens een vakantie in Tsjechië spoorloos verdwenen. Die vakantie heb ik dus, zogezegd, niet zo erg goed meer 'in the picture'. Wel herinner ik mij nog dat we uren op een redelijk groot en behoorlijk aftands en donker station in Praag vertoefden om aangifte van die vermissing te doen. Dat moest gebeuren in een kleine en bedompte ruimte ergens onder in dat station, waar men ons naartoe verwees. Daar tikte namelijk een daartoe bevoegde politieman dergelijke processen-verbaal uit. Dat deed hij met overduidelijke tegenzin en destijds nog niet digitaal maar wel met twee vingers. Toen we na een zeer royale wachttijd aan de beurt waren, terwijl er toch niemand voor ons was, bleek dat een hiertoe minimaal vereiste communicatie met de morsige politiebeamte zonder tolk niet goed mogelijk was. Dus moesten we nog ruim een uur op een, overigens zeer welwillende, tolk wachten. Maar dit terzijde. Van of over de vermiste Casio heb ik nooit meer iets mogen vernemen.

07190009
Een aantal van de door de lens van de Casio geschoten kiekjes zijn nog wel hier, hier of hier te zien.

Friday, July 15, 2016

Waar is die uitgang dan?

Dat onvoorziene probleempje van de Britten lijkt zich zomaar opgelost te hebben. Larry, the Chief Mouser to the Cabinet Office, krijgt nieuwe baasjes, zo wist de krant deze week te melden. Waarschijnlijk weten ze bij de redactie niet dat een kat zelf de dienst uitmaakt en derhalve geen bazen heeft. Dat in tegenstelling tot het gewone volk; wij komen om in de bazen en met name de vele zetbazen. Daarbij zijn wij, mensen uit het volk, veelal gebonden aan een wirwar van regels en afspraken waar Larry nadrukkelijk geen boodschap aan heeft.
En, ze luistert naar een, dunkt mij, toch wel klinkende naam: Theresa May; het had een artiestennaam kunnen zijn. Nu moet je ook een beetje artiest of duivelskunstenaar zijn voor de job of het kunstje dat haar te wachten staat. Ga er maar aan staan: een tot op het bot verdeelde natie naar, door of langs de zogenaamde 'uitgang' praten en loodsen. Zie al die BBBB-ers, de Boze, Bange en Bezorgde Burgers maar eens tevreden en in het gareel te houden. Maak die maar eens wijs dat ze hun vergane glorie, economische voorspoed en de zeggenschap in eigen huis weer helemaal terugkrijgen zonder dat het ze iets zal gaan kosten. En dat allemaal op eigen kracht en door eigen toedoen omdat ze zo'n geweldig, flink en pragmatisch volkje zijn dat zich er graag op voor laat staan de oudste democratie ter wereld te mogen heten.

Theresa May lijkt evenwel een vliegende start te maken en zich vooralsnog met verve van die schier onmogelijke taak te willen kwijten. Maar hoe en waar ziet zij de 'uitgang' en wat denkt zij daarachter te kunnen vinden? En dan en wat gaat er buiten alle beeldvorming en 'window-dressing' dan echt veranderen in de verhouding en het verkeer tussen Albion en Brussels?
De kranten stonden daarover de afgelopen 14 dagen vol met analyses, voorspellingen en wat iets meer zij. Ik vermoed dat dat nog het meest in de richting gaat komen van wat Arnon Grunberg kort, helder en to-the-point verwoordde in zijn Voetnoot van 13 juli:
Voetnoot Nexit
Theresa May wordt de nieuwe premier van het Verenigd Koninkrijk nadat alle overige kandidaten zichzelf afdoende hadden gediskwalificeerd. Ze verklaarde meteen dat ze geen vervroegde verkiezingen zou uitschrijven. Verder zei ze, een uitspraak die beroemd zou kunnen worden: 'Brexit betekent Brexit en we gaan er een succes van maken.'
De FTSE 100 steeg 1,4 procent en bereikte het hoogste punt van het jaar. Brexit betekent namelijk een Brexit die geen Brexit zal zijn. Niet alleen goed voor de financiële markten, goed voor iedereen. May verklaarde ook dat ze dit jaar niet artikel 50 van het EU-verdrag in werking zal zetten.
Theresa May heeft vermoedelijk, zoals een politicus betaamt, talent voor stroperige diplomatie. Dat vergroot de kans op een schijn-Brexit.
En voor hen die nog dromen van een Nexit: eerder zal Beieren onafhankelijk worden van de Bondsrepubliek dan dat Nederland zijn economische eenheid met Duitsland in gevaar brengt.

Arnon Grunberg
Die volkswil die wil toch wat! een probleempje lijkt nog wel dat ie wel erg grillig en veranderlijk kan zijn. Maar we kunnen er toch altijd nog een paar referenda tegenaan gooien; dan weten we tenminste wat de kiezer, die altijd gelijk heet te hebben, nu echt precies wil en kan hij eindelijk eens zelf over zijn lot beslissen. Het democratische ideaal toch of niet soms?
Na het gekrakeel over een 'Grexit' en een middels een referendum afgedwongen 'Brexit' horen we ook al een poosje een aantal overijverige democraten van populistische signatuur roepen om referenda ten behoeve van een 'Nexit', een 'Frexit' of wat voor 'Exit' dan ook. Tja, het kan nog druk worden bij de 'uitgang'. Als dat maar geen algehele 'neergang' en 'afgang' gaat worden!

Steeds meer analytici en commentatoren, in vooral de gedrukte media, ontwaren en bespreken de laatste tijd een crisis in of het failliet van representatieve democratie zoals wij die in de Westerse wereld kennen.
Referenda golden tot voor kort als een mogelijk panacee voor de rafelranden en de uitglijders van die representatie. Maar in dit mediatijdperk, waarin we zo ongeveer dagelijks getrakteerd worden op de uitslagen van weer nieuwe peilingen, waaruit we dan kunnen opmaken hoe we er nu dan over denken en of de weegschaal vandaag een procentje meer of minder de ene of de andere kant uitwijst voelen ze zelfs bij D66 dat je je met een referendum op glad ijs begeeft. Complexe zaken in een emotioneel geladen zwart-wit kader plaatsen om vervolgens alle pijlen van ontevredenheid en frustratie op Brussel of Europa te richten, het summum van democratie?

Ton Zwaan denkt daar radicaal anders over en stelt in een opiniestuk in de Volkskrant zelfs:
Referenda zijn in strijd met de democratie
Hij roept nog even in herinnering dat de Duitsers vanwege het Hitler-regime nog altijd een wrange smaak in de mond krijgen bij het houden van referenda en dat Poetin en Erdogan ook heel goed weten hoe dit middel in te zetten om hun doelen te bereiken. Verder zegt hij, de gevolgen van een Brexit inschattend:
De tragiek is dat de misleide kiezers die voor het vertrek uit de EU stemden - de laagstgeschoolden, meest kwetsbaren, ouderen en plattelanders - waarschijnlijk het hardst getroffen zullen worden door de gevolgen van hun eigen keuze. Dalende koopkracht, minder werkgelegenheid en meer druk op de algemene voorzieningen zijn vooral voor hen nadelig.
en besluit dit artikel met:
Het wordt de hoogste tijd te onderkennen dat nationale referenda strijdig zijn met de principes van de parlementaire democratie en de rechtstaat. Ze zijn geen waardevolle toevoeging aan het democratisch instrumentarium, maar een vorm van volksverlakkerij die aanzet tot leugen, bedrog en manipulatie en uiterst bedenkelijke gevolgen kan hebben. Stop de referendumzwendel. Schaf alle referendumwetgeving op nationaal niveau af. De stabiliteit en de toekomst van Nederland en van Europa zijn te belangrijk om over te laten aan namaakjournalisten, neppolitici en pseudo-intellectuelen.
Tja, zo bezien is er heus wel een uitgang maar het is dan wel de achterdeur uit.

Friday, July 1, 2016

??exit??

Brexit lijkt een feit en de kranten stonden er deze week vol van.
Hoorden we onlangs veel over 'Brexiteers' als een soort geuzennaam, deze week las ik over 'Bregretters'.

Deze week werd er naar aanleiding van deze zogeheten 'Brexit' vooral veel in het stof gebeten en wonden gelikt.
De juichende 'exiteers' of 'verlaters van het schip' hadden namelijk nog niet bedacht wat te doen en welke koers te varen of welke kant op te zwemmen wanneer ze uitgefeest zouden zijn.
Dat is natuurlijk niet zo 'clever' en 'smart' voor een natie die zich graag op de borst mag kloppen omdat ze over de wereldzeeën zou heersen.
Zelfs Boris leek, na eerst maar weer eens een spelletje 'cricket' gespeeld te hebben, toch ook wat 'bregretting' en sprak opeens van een 'soft brexit', op uiteraard wel 'Britse voorwaarden'.
Maar het hele verhaal en debat over de 'Brexit' laat het Britse rijk nu achter als een 'Utterly Ununited Kingdom', hetgeen natuurlijk te voorspellen viel en daar hoefde je nu bepaald niet voor gestudeerd te hebben of waarzegger te zijn.
En toen Boris na dit alles eens om zich heen keek en zag wat hij aangericht had heeft hij zijn ambitie om in de voetsporen van ene Winston Churchill te treden vooralsnog maar even aan de wilgen gehangen. Tot groot verdriet van zijn trouwe aanhang.
Maar hij is in tegenstelling tot Churchill blijkbaar niet zo'n oorlogspremier en heeft het waarschijnlijk niet zo op 'bloed, zweet en tranen'. Tja, zo ging dat deze week in 'the land of hope en bijna Boris'.

Wie A zegt, moet ook B zeggen, nietwaar?
Nu B het laat afweten, terwijl C al eerder afgezegd had, zitten die Britten daar toch met een klein onvoorzien probleempje daar op dat eiland.