Afgelopen week mocht ik nog even een cadeautje van mijn voorbije verjaardag uitpakken. Dat cadeautje betrof een stedentrip naar Firenze, in ons land ook bekend onder de Franse naam Florence.
Wij (Marian en ik) sliepen vier nachten in de B&B van Paolo waar we evenals onze voorgangers bijzonder over te spreken waren. Ook had Paolo nog de nodige nuttige tips aangaande het busvervoer en geschikte restaurantjes. De dagen werden gevuld met camminare a piedi e in autobus, arte, cultura e buona cucina. Voor deze vakantie had ik verzaakt mijn Italiaans wat op te poetsen en moest het dus met de taalkennis van zo'n tien jaar geleden doen; dat bleek ondanks zo nu en dan wat gehakkel niet echt problemen op te leveren.
Wat ons zo al opviel was ondermeer, dat hoewel het hier in het centrum een paar maal drukker met mensen is dan in de gemiddelde Nederlandse stad het leven er toch meer ontspannen aandeed dan wij van hier gewoon zijn.
Dat de oudjes of de zogeheten senioren er her en der in de parken, op de pleintjes en rond de buurtmarkten een levendig sociaal leven op na houden. (Italiƫ loopt op ons voor in het veelbesproken fenomeen 'vergrijzing')
Dat kleine kinderen veel aandacht krijgen van hun ouders en zich in openbare gelegenheden als bv. restaurants veelal aanmerkelijk rustiger gedragen dan kinderen hier.
Maandag heen en vrijdag weer terug. Het was binnen de kortst mogelijke keren vertrouwd en alsof we er al tijden kwamen en er bekend waren en het was anderzijds ook zo weer voorbij.
No comments:
Post a Comment