De pot verwijt ...?

De media staan al enige tijd bol van en over Sotsji. Het hoogtepunt van deze verslaggeving schijnen we nog niet bereikt te hebben en het kan nog even duren voor we weer van deze kakafonie verlost zullen zijn.
Sotsji schijnt een wat mondaine badplaats/kuuroord te zijn met een mediterraan klimaat en besneeuwde bergen om de hoek. Die sneeuw moesten ze dit jaar wel even opzij leggen en goed bewaren; er is met hulp van een Finse expert vorige winter zo'n 1.000.000 kuub van dat spul opgeslagen. Dat vind ik nu wel grappig nieuws en ik vraag me af hoeveel sneeuwpoppen je daarvan zou kunnen maken. Maar het meeste nieuws in verband met Sotsji gaat over andere kwesties waar hele volkstammen zich druk over menen te moeten maken. Voor zover ik het nog vatten kan gaat dat dan vooral over sport (maar dat kan mij, evenals voetbal, niet echt boeien), over dreigend moslim-terrorisme en over homofobe mentaliteit en wetgeving.
Dat laatste lijkt vooral de gemoederen in onze Westerse Wereld te beroeren en onze morele verontwaardiging op te roepen. Omdat het een politiek 'heet hangijzer' is zullen veel westerse leiders, zoals bv. Obama hun gezicht niet laten zien in Sotsji.
Twee Amerikaanse hoogleraren in de rechtsgeleerdheid te weten Ian Ayres en William Eskridge wijzen er in een artikeltje in de Washington Post even fijntjes op dat 8 à 10 van de Verenigde Staten er homofobe of anti-homo wet- en regelgeving op na houden die rechtstreeks vergelijkbaar zijn met het gewraakte Russische wetsartikel waar iedereen tegen te hoop loopt.
Zou Obama die staten dan ook mijden voor de rest van zijn ambtstermijn, vraag ik me dan even af?
De auteurs van het artikeltje herinneren er nog wel even aan dat in 2002 bij de spelen in Utah niets vernamen van de huidige verontwaardiging.
Het stukje eindigt met de prikkelende suggestie dat mocht al onze morele verontwaardiging over dat achterlijke Rusland daar aan dovemansoren gericht zijn en daar echt geen verandering ten goede bewerkstelligen dan kan het nog altijd de aanleiding vormen om eens beter naar onszelf te kijken en te zien of we eerst onze eigen straatje niet weer eens wat schoner moeten vegen. Wat kritiek en boos verontwaardigd commentaar op een ander leek of in ieder geval zo begon kan dan zomaar omsbuigen en gaan fungeren als een gesprek met onszelf of het eigen geweten! Werkt dat niet vaker zo bij ons mensen?
Doet ook zomaar weer eens aan onze Brederoo denken. Ayres en Erskridge besluiten met de zin:

“You hypocrite, first take the plank out of your own eye.”

als een mogelijke reactie van Poetin op kritiek vanuit de Verenigde Staten.
Ja, de pot verwijt de ketel .... plegen wij dan te zeggen.