Kloster Volkenroda

Sinds wij ooit op Corsica vertoefden is het voor ons zo'n beetje vaste prik geworden om tijdens de vakantie, behalve kunsttempels, ook reguliere kerken te bezoeken. Dat is bepaald niet ingegeven door een bijzondere geloofsijver of omdat we iets op onze kerfstok(?) zouden hebben. We vinden het gewoon vaak aangename oases van (gewijde) rust waar ook nog wel eens het een en ander te zien valt. Zo hebben we de afgelopen jaren ook al aardig wat Duitse kerken van binnen aanschouwd. Dit jaar zagen we in Volkenroda een toch wel weer bijzonder exemplaar. Dat was in het ‘klooster van Volkenroda’ dat ons al opgevallen was toen we er bij toeval langs liepen op zoek de galerie van Petra Arndt en naar een oude eik. Die galerie bleek toch echt gesloten, in weerwil van wat de bordjes er heen beweerden, maar de oude eik hebben we wel thuis getroffen. Ons ontbrak op dat moment de tijd om het klooster eens van naderbij te bezien. Wat gesnuffel op het internet leerde me later die avond dat het Kloster een soort praktisch-spirituele onderneming betrof van ene Jesus-broederschap. Het opvallende kubusvormige bouwwerk dat we zagen, was het Christus-paviljoen dat vanaf de Expo2000 te Hannover van daar naar hier getransporteerd werd. Twee dagen later bezochten we Volkenroda nogmaals om dat kloosterterrein, met ondermeer dat bijzondere bouwwerk dat je op het eerste gezicht zeker niet zou associeren met of aanzien voor een klooster of een kerk op het Duitse platteland, eens van wat naderbij te bekijken. Waar wij in ons land 'kloosters' doorgaans toch plegen te associëren met het katholicisme, betreft het hier toch heus een protestants opgezet en gesponsord klooster met een sterk oecomenische inslag. Het ligt op of is onderdeel van een pelgrimsroute. Het herbergt ook een soort horecavakschool en dient als ontmoetingspunt. Je kunt hier desgewenst dus ook enige tijd verblijven. Voor de liefhebber zagen we nog een wat uitzonderlijke accomodatie; een beetje à la Pipo. Volgens dit krantenartikel mag het wel een wonder heten hoe een vermeende sekte in dit 200 zielen tellende gehucht neerstreek en de werkeloosheidscijfers deed dalen. (misschien een suggestie voor onze minister van werkgelegenheid Ascher?) De staal-glas constructie van het Christus-Pavillon mag van een afstand bijzonder ogen, van dichterbij wordt dat er bepaald niet minder bijzonder op; de vierkante doorzichtige glazen panelen blijken gevuld met kiezelstenen, tandenborstels, theezeefjes, pijpenragers, takken, schelpen, gedroogde papavers en je kunt het zo gek niet bedenken.