Het reisje behelsde ruwweg zo’n 900 km per huurauto en hotels met ontbijt in Antequera, Sevilla, Marmolejo en Granada. Echt een tripje voor nog betrekkelijk 'krasse knarren'!
Nu had ik kort voor deze Krasreis een teentje gebroken en werd ik vlak voor vertrek getrakteerd op een hevige aanval van jicht in de belendende grote teen. Hier hield ik de hele week nadrukkelijk last van dus zal ik deze week vast meer op Manke Nelis of op een silly walker dan op een krasse knar geleken hebben.
Eenmaal geland in Málaga konden we de huurauto ophalen. Dat bleek echter heel wat vlotter gezegd dan gedaan. Door een lange wachtrij, (te) weinig personeel en de nodige administratieve plichtplegingen reden we pas rond half tien ‘s avonds in het donker vanaf het vliegveld richting Antequera.
Daar eenmaal ingecheckt in een alleszins traditioneel ogend hotel genoten we onze eerste spaanse maaltijd; en wel ter elfder ure en bij de buren.
Voor ons verreisde gevoel begon de reis de volgende dag dus pas echt.
Ons eerste reisdoel was Ronda. De weg daarheen leidde ons door een mooi, groen en gevariëerd landschap met rustige en ruime wegen. Wat ons als Nederlanders op die Spaanse wegen toch vooral opviel was het bijzonder rustige en beschaafde gedrag in het verkeer zonder opgewonden standjes, getoeter, opgestoken vingers of kwaaie en gefrustreerde gezichten.
Ronda is één van de verplichte nummers voor de toerist en zo hebben wij ook braaf ons rondje daar gedaan. Omdat de stad zo hooggelegen is, is het er in de hete zomers vaak aangenamer toeven dan in de dalen. Wij troffen nu een aanvankelijk wat fris windje maar later op plekjes in de luwte bijzonder weldadige temperatuur. Ook het uitzicht op de vallei rondom en op en vanaf de Puente Nuevo was aangenaam en indrukwekkend.
Ik weet niet of The Beach Boys hier ooit geweest zijn maar er staat me toch nog ergens zo vaag iets van bij dat ze er, in een inmiddels grijs verleden, toch ooit eens wat over zongen.
No comments:
Post a Comment