In een vorig blogje verwees ik al naar de mengelmoesachtige uitstraling van de Mezquita in Córdoba. ‘Mezclado -da’ zou je het in het spaans kunnen noemen. Dat komt omdat er her en der in deze gigantische en stijlvolle moskee allerlei christelijke elementen zijn aangebracht en er in de loop der tijd plompverloren ergens in het midden weer een stukje christelijke kathedraal tussen gewurmd werd.
Dat levert in esthetisch opzicht wat wisselende resultaten op, variërend van redelijk geslaagd tot ronduit poppenkast-achtig. Deze bijzondere mix doet hier en daar toch heus denken aan de spreekwoordelijke vlag op de modderschuit, met dien verstande het dat het hier toch eerder een beetje de vlag is uit de toon valt.
Toch zou dit aspect, onder het mom van oecomenische toenadering en wederzijds respect, nog met gepaste welwillendheid te bezien en te verwelkomen zijn.
Maar zo zijn de kaarten op het moment toch echt niet geschud. De Mezquita werd met het historisch centrum van Córdoba weliswaar tot werelderfgoed verklaard maar doet gewoon dienst als christelijk gebedshuis onder het gezag van Rome.
Recentelijk wordt er stevig door de politiek en de diocees (het bisdom) gesteggeld over eigendomsaanspraken op dit stukje werelderfgoed en doen de kerkelijke autoriteiten zomaar hard hun best om de gebruikelijke naam ‘Mezquita’ (moskee) te verdonkeremanen en in onbruik te laten vervallen. Gelukkig zijn er nog politici en rechtsgeleerden als Antonio Manuel Rodríguez die dat niet zomaar over hun kant laten gaan.
Hier lijkt vanuit religieuze hoek toch weinig sprake van iets als een oecomenische gedachte.
Tja, wie weet wat wijsheid is wanneer er religieus gekleurde eigendomsaanspraken en/of waarheidsclaims in het geding zijn? Al zo’n vijftien jaar wordt er vanuit moslim-kringen gelobbyd dat ook moslims hier zouden kunnen/mogen bidden, maar kregen daarbij steeds nul op rekest. In 2010 was dit aanleiding tot een incident toen moslims er wel in gebed gingen en een uitdrukkelijke aanmaning hiermee te stoppen negeerden.
Toen wij de Mezquita bezochten zagen we, tussen de roomse relikwieën, altaarstukken, versierselen en afbeeldingen, opeens iemand een bankje verplaatsen om daar vervolgens op te klimmen en zich in gebed tot Mekka te richten. Niemand riep hem tot de orde en ach .. van mij mag ie.
Evenzogoed een mooi stukje erfgoed die Mezquita de Córdoba:
No comments:
Post a Comment