Rebecca Solnit

De naam Rebecca Solnit zei mij tot gisteren nog niets, maar ze schijnt door te gaan voor een 'modern sage' ofwel een eigentijdse wijze. Nu ben ik gewoonlijk wel nieuwsgierig naar wat wijsheid of wijsheden, als ze tenminste een beetje compact en te bevatten zijn, en Solnit blijkt metterdaad zulks met scherpe pen en gulle hand de wereld in te sturen of te strooien. Jelmer Mommers, correspondent Klimaat & Energie van De Correspondent publiceerde gisteren een indringend stuk van haar over klimaatverandering als al dan niet bewuste of geplande vorm van geweld in een vertaling door Menno Grootveld.
Zeer lezens- en overdenkenswaardig.
In een begeleidend stuk, met links naar nog vijf andere essays van haar hand, vertelt Mommers waarom De Correspondent dit stuk meent te moeten brengen en wat er zo geniaal aan de schrijfsels van Solnit zou zijn.
Kort samengevat is dat haar unieke stem waarin het persoonlijke politiek is en andersom, haar open, zoekende en meanderende schrijfstijl en haar absolute afkeer van vage en verhullende taal. En de mooie zin:

Solnit is niet volledig, en toch vertelt ze het hele verhaal

lijkt mij, na wat ik tot dusver van haar las, de spijker wel op de kop te slaan.
Rebecca Solnit profileert zich als een doortastende dame met visie, een open blik en heldere taal. Wat die taal betreft, hier een mooie qoute van haar:

We live and die by words and ideas, and it matters desperately that we get them right.