Aikikai en de Doshu

Wij Nederlanders moeten toch als geen ander bekend zijn met het gegeven dat je voor, je het goed en wel beseft, in kwesties van geloof en aanspraak op die ene echte waarheid zomaar met een hoop onoverkomelijke meningsverschillen, talloze afsplitsingen en wederzijdse verkettering opgescheept kunt komen zitten.

Zeker voor de buitenstaander, maar ook voor menige beoefenaar van aikido vertoont de aikido-wereld op z'n minst een sterke overeenkomst met een dergelijke toestand van verzuiling en versplintering. In ons land lijkt dat tij, waar het aikido betreft, inmiddels wat gekeerd te worden door de overkoepelende bond Aikido Nederland, waarin, sinds enige tijd, diverse bonden, federaties en wat dies meer zij, zich verenigd hebben.

Mede door de geschiedenis van het aikido, de logica van en het belang dat men aan ‘lineages ofwel afstammingslijnen' en de 'relatie leraar-leerling' hecht, achten de meeste aikidoka en hun organisaties zich, langs welke lijn dan ook, toch geliëerd en schatplichtig aan de Aikikai Foundation en voegen zij zich dan ook min of meer naar de richtlijnen en codes van die organisatie.
Het hoofdkwartier is de Hombu Dojo in Tokio.
Aan het hoofd staat de kleinzoon van Morihei Ueshiba, de derde doshu Moriteru Ueshiba.

Hier nogmaals de huidige doshu maar dan 15 jaar jonger en samen met Nobuyoshi Tamura shihan.