Is goed nieuws dan geen nieuws?

Dat lijkt toch vaak het geval. Mede omdat zoals Nicholas Kristof opmerkt, journalisten wel wat op gieren lijken in de zin dat ze toch altijd aangetrokken worden en op zoek zijn naar dood en verderf, naar rampen en schandalen of andere narigheid en ellende.
Het is nu eenmaal de core-business van die beroepsgroep zullen we maar zeggen. Dat heeft dan wel tot gevolg dat de media ons nogal eens een, op zijn zachts gezegd, onevenwichtig beeld van de wereld voorschotelen dat bovendien in toenemende mate door de waan van de dag en elkaar verdringende hypes wordt gekenmerkt.

What's the most important thing going on in the world today? The spread of technology? Rise of China? Globalization? No, I argue it's something else, and it's actually good news that we're oblivious to.

Read my column, aldus Kristof op zijn facebookpagina vorige week.



Vandaag wijst De Correspondent ons ook nog even op het verzuim van de media dit toch belangwekkende nieuws op gepaste wijze te melden.

Mocht je af en toe een beetje depri worden van het dagelijkse nieuws en het beeld van waar het met de wereld naar toe moet, weet dan: hele volksstammen en miljoenen mensen hebben, terwijl wij met crisis na crisis (zoals krediet-, hypotheek-, huizen-, economische, euro-, Griekse, vluchtelingencrisis en nog een paar die ik weer ben vergeten) aan het stoeien waren, een aanmerkelijk beter leven gekregen.

De vooruitgang die deze cijfers laten zien gaat dan uiteraard wel over die extreme en uitzichtloze armoede die een menswaardig bestaan zo goed als onmogelijk maken. Het bestaansniveau dat daarop volgt is nog altijd niet te vergelijken met wat wij gewoon zijn maar biedt wel kans en hoop op leven.

Even zo goed toch geweldig nieuws, nietwaar?
Als we nu toch eens wat zaken als militaire agressie, corporate power, vreemdelingenhaat, intolerantie en hyperige berichtgeving in eenzelfde omvang en tempo terug zouden kunnen brengen; zou dat niet mooi zijn?

was getekend, de idealist