Een wat be-Ruhr-de oorsprong

Dit blog zo nog eens overziend zou je nog kunnen gaan denken dat ik een zekere fascinatie met de oorsprong der dingen moet hebben en telkens maar weer op zoek wil naar de bron.
In ieder geval besloten we een dag na een natte wandeldag in september om weer eens een quelle op te zoeken. Het was die ochtend droog toen we besloten maar weer eens een poging te wagen om tot de bron te komen en dat was in dit geval bij de Ruhrquelle. Dat slaagden we vrij rap in want de bron bleek niet ver van de weg verwijderd en we hoefden in tegenstelling tot onze verwachting nauwelijks enig hoogteverschil te overbruggen.
De Donauquelle hadden we destijds jammerlijk gemist maar nu leken we de Ruhrquelle dan toch in volle glorie aan te treffen.

Ziehier:

Maar wat mag hier dan volle glorie heten?
Bij nader inzien bleek het toch weer wat tegen te vallen, want wanneer je even achter de bron keek waar dat beetje water dan vandaan kwam, zag je zo’n 25 meter verderop dit tafereeltje: twee kunstofpijpjes waar een straaltje water uit sijpelde.

Nu wordt de vraag naar de bron, de oorsprong of het eerste begin natuurlijk op enig moment altijd wat arbitrair of filosofisch. Want waar en wanneer zeggen we dat iets begint, dat het wordt wat het heet te zijn etc.. Wanneer is iets iets en wanneer is het niets meer? De helft van iets is toch ook nog altijd iets, nietwaar?; en de helft daarvan toch ook, of niet soms?; en ga zo maar een poosje door!

Maar goed twee van die rotpijpjes een eindje achter zo’n steen, dat overtuigt toch niet helemaal als bron of oorsprong; wanneer je het water nu uit de bodem op zag borrelen zou het helemaal goed en geloofwaardig zijn; maar dit!? Het zal wel een sprongetje tussen de oren geweest zijn maar ik voelde me eigenlijk een beetje geflest.

OK nu we dit tafereel eens aanschouwd en op de gevoelige plaat vastgelegd hadden besloten we ook de Ruhrkopf, het hoogste punt direct achter deze bron maar eens te verkennen en liepen hem halfrond en over de top. Zo hadden we toch een beetje het idee aan het begin van de Ruhr en het Ruhrgebied te staan. Althans waar het de naamgeving betreft, want we bevonden ons natuurlijk in Sauerland.

Vlak na die bron zie je de Ruhr trouwens nog even de weg of het pad overspoelen, waarna dat tij (ofwel het recht van overpad) toch al snel verkeert want zo'n honderd meter verder moet je de eerste brug al nemen om de Ruhr nog over te komen.

Genoemde Ruhr dienen we niet te verwarren met die Rur of Roer van de Rursee, Roermond en dergelijke. Dat stroomt vanaf de Hautes Fagnes via de Eifel de Limburgse Maas in. Deze twee stroompjes hebben dus een nadrukkelijk verschillende oorsprong stromen ook geheel onafhankelijk en los van elkaar.
Wie meer over het Ruhrgebied en/of het industrieel erfgoed aldaar wil weten kan behalve bij de Wikipedia overigens ook nog bij deze fietsende collega-blogger terecht.