April is in ons land ooit eens als de maand van de filosofie uitgeroepen, zo ontdekte ik in 2010. Elk jaar krijgt die maand dan een thema mee om naar gelieve eens wat over te (be)denken, te debatteren en te filosoferen.
Deze maand en dit jaar is dat thema 'Over de grens' ofwel 'grenzen'. Dat sluit natuurlijk aardig aan op de actualiteit van de, dankzij een gebrek aan Europese eenheid en organisatie, poreuze grenzen van Europa. En dat blijkt het vluchtelingenprobleem ook nog zomaar een grensoverschrijdend probleem te zijn. Hoe is het toch allemaal mogelijk, hè?Nu zullen over grenzen filosoferende intellectuele bollebozen dat probleem natuurlijk niet even uit de wereld helpen maar het zal vast ook geen kwaad kunnen om, zonder in grenzeloos geouwehoer te vervallen, ons eens af te vragen of we soms niet op het ene terrein te grens-overschrijdend bezig zijn terwijl we ons op een ander terrein te grens-onderschattend in de weer zijn.
Zelf vind ik het een nogal weids, al gauw te ruim en elastisch thema om veel mee aan te kunnen. Mijn eerste opwelling, om de vraag naar de grens wat te begrenzen en af te bakenen zou zijn: waar ligt dan onze eigen grens, de grenzen van het 'zelf'?
Nou ja, begrenzen en afbakenen? Het is misschien een mogelijk startpunt maar dat maakt het er, lijkt me zomaar, toch niet echt eenvoudiger of eenduidiger op!
Zelf heb ik deze week dit boekje maar eens aangeschaft om te zien of Paul Scheffer mij nog tot wat grensverleggende gedachten weet te inspireren.
No comments:
Post a Comment