Het lijkt een beetje op een jaarlijks nieuws-itempje als een verplicht nummertje van de serieuze journalistiek tussen de hypes van de dag, twitterende roeptoeters, infotainment, alternatieve feiten en 'what have you'.
Hoe zou het nu met dat kwetsbare korstje gaan?
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat we daar de laatste tien jaar erg veel verbetering in gebracht zouden hebben. Lees of hoor jij daar wel eens iets over in het nieuws?
Ik mag dan misschien af en toe een wijsneus lijken maar heel veel gaat mij gewoon ver boven de pet. Ik weet of snap bijvoorbeeld weinig tot niets van voetbal of van wielrennen om maar eens een dwarsstraat of twee te noemen. Ook het fenomeen, die kreet of die wetenschap die men 'economie' pleegt te noemen bevat voor mij voornamelijk raadselen.
Zo werd ik de eerste jaren na de aanvang van de zogeheten 'crisis' vooral geïntrigeerd door de vraag hoe het toch mogelijk was dat we met al onze vermeende 'wetenschappelijk' opgedane kennis van de 'economie', organisatiekunde en dergelijke, alle experts en coryfeeën op die terreinen, alle politici van goede wil of bang voor hun eigen hachie plus de common sense die we naast hun specialistische kennis toch ook bij het gros van deze lieden aanwezig mogen veronderstellen, we desondanks toch maar niet in staat bleken het monster van de crisis temmen danwel bij de wortel aan te pakken. Want zo luidde mijn redenering: het mag zo zijn dat wat graaierige jongens van de bank op inventieve en infame wijze wat rommelhypotheken in elkaar gestampt hebben en daarmee het 'financiële systeem' een beetje uit het lood geslagen hebben maar de velen 'deskundigen' uit 'de financiële- en de bankenwereld' zullen daar toch wel weg mee weten en de zaak weer goed op de poten weten te zetten. Het was toch juist zo dat 'de economie' weer op rolletjes liep en in de lift zat. Het IMF en diverse V.N.-instanties waren onder andere druk doende met snode plannen om honger en armoede uit de wereld te bannen. De 'economische cijfers' waren gunstig en de vooruitzichten zonnig, zo werd ons toch voorgehouden. Nu bedacht ik, economisch stuk onbenul, maar alle productiemiddelen als fabrieken, laboratoria, landbouwgronden en zo meer zijn er nog, de logistieke middelen en kanalen zijn er nog en de wensen en behoeften van de mensen zijn niet veranderd en ook de mensen die het benodigde werk willen doen zijn volop aanwezig dus wat, behalve wat gedoe of weeffoutjes in 'het financiële systeem' zou ons, rationele wezens (toch?), ervan weerhouden om globaal weer als een jaar daarvoor te voldoen aan de vraag c.q. de behoeften van de mensen te voldoen.
Dat zouden die 'knappe koppen uit de financiële wereld', die we daar toch voor ingehuurd hadden, toch wel even voor ons moet kunnen regelen. Joris Luyendijk heeft dat vertrouwen in die 'knappe koppen' met zijn antropologisch onderzoek naar deze bijzondere groep lieden aardig de grond in geboord.
Maar wat mij in deze kwestie altijd enorm verbaasd heeft is dat er in de bericht- en verslaggeving zelden en nauwelijks goed werd doorgevraagd naar de basale of onderliggende oorzaken van dit soort malaise. Ondertussen werd in dit deel van de wereld veel economische ontwikkeling zo ongeveer kapot bezuinigd en mocht de belastingbetaler er voor opdraaien om de banken te redden.
Donald Trump certainly has his own special way of communicating, to say the least:
Are his statements in any way funny, interesting or relevant? None of these, I would think.
Schwarzennegger, now among Trump's most prominent adversaries concerning political stance and action on the matter of climate-change, is certainly more charming and eloquent in his reactions to Trump than the man himself:
Chris Uhlmann summarizes the boorish and Trumpish ways of the present U.S. president rather well and to the point:
ABC’s political editor Chris Uhlmann didn’t pull any punches when he delivered his wrap-up of Trump’s appearance at the conference, calling him an “uneasy, lonely, awkward figure” who was left “isolated and friendless” with “no desire and no capacity to lead the world”.
“He has a particular skill set: he’s identified an illness in Western democracies, but he has no cure for it and seems intent on exploiting it,” the veteran journalist said.
And according to Uhlmann, we all need to give up on any hope that the speeches written for Trump and delivered by the man himself are any reflection of his true thoughts.
“It’s the unscripted Trump that’s real: a man who barks out bile in 140 characters, who wastes his precious days as President at war with the West’s institutions like the judiciary, independent government agencies, and the free press.”
The reporter added: “Mr Trump is a man who craves power because it burnishes his celebrity. To be constantly talking and talked about is all that really matters... and there is no value placed on the meaning of words, so what is said one day can be discarded the next.”
I have really no idea what he's trying 'to make great again' but it certainly isn't the cooperative political intent to address the world's most pressing problems of the day.
Question is: if we can't do it with him, are we going forward without him and do we leave (or laugh at) the emperor in his new clothes?
