Hoe mijn bemoeienis met en belangstelling voor krijgskunsten annex vechtsport zo tot stand kwam was dus het onderwerp van deze blogjes. De aanvang besprak ik al en de teller staat dan op een een seizoen judo als 10-jarige en bijna drie jaar aikido als verse dertiger. En dat hoegenaamd zonder enige zin in of belangstelling voor vechten. Ik had nooit, ook als kind niet, echt serieus fysiek gevochten of hoeven vechten. Natuurlijk als lagere schooljongen heb ik ook wel met mijn vriendjes gestoeid zoals bijvoorbeeld op de judomat, maar dat was toch meer aftasten en spielerei dan een directe uiting van onversneden agressie.
Dat wil dan weer niet zeggen dat ik nooit met uitingen van agressie of geweld van doen gehad zou hebben of daar ooit getuige van was. Dat lijkt me het lot van elk mens al kan en zal de mate waarin soms enorm verschillen. Voor zover ik me dat kan herinneren vond dat meestal maar vreemd en onbegrijpelijk en riep het als emotie angst en/of fascinatie op.
In de tijd dat ik met aikido-training begon kreeg ik beroepsmatig ook met agressie te maken waar ik niet zomaar van kon wegstappen en waar ik gewoon maar mee te dealen had. Over dat werk schreef ik eerder het nodige onder het kopje: dat vak apart. Over agressie op mijn werk heb ik niet zo gek veel geschreven omdat het toch een lastig onderwerp is en blijft. Onversneden agressie raakt ons allemaal hoe dan ook op vele manieren. Slachtoffers zullen zich daar meestal scherp bewust van zijn en vaak van getuigen, geluiden die je van de kant van de daders waarschijnlijk aanzienlijk minder horen.
Kortom agressie en geweld zijn onderwerpen waar boeken over vol geschreven kunnen worden en waar in de menige professionele setting en opleiding nauwelijks of veel te weinig aandacht aan besteed wordt. Over agressie, geweld, zelfverdediging, vechtsporten en vreedzaamheid hebben deze twee heuse krijgskunstenaars een aantal uiterst zinnige dingen te melden. ( luisterversie )
Toen ik halverwege de 80-er jaren in de nachtdienst ging werken kwam ik nog nauwelijks agressie tegen in mijn werk. De meeste aandacht werd toen opgeslokt door een studie pedagogiek. Nog eens een proefles aikido in Hoorn gevolgd maar dat was mij teveel op fysieke kracht en conditie gericht. Verder nog hap-snap wat lessen tai chi in mijn woonplaats bezocht en verder kwam mijn martiale kennis uit een boekje en een artikeltje her en der.
No comments:
Post a Comment