Met de pinksteren zijn wij weer eens een dagje naar naar Hombroich geweest. Alweer voor het derde of vierde achtereenvolgende jaar; ik ben de tel even kwijt. Aanleiding was ooit een Alex Katz expositie in het toenmalige Frisia museum en daar troffen we een foldertje aan van de Langen Foundation, waar deze expositie op enigerlei wijze mee geliëerd was. En aangezien wij toch die richting uitgingen reden we anderhalve week later richting 'raketenstation' op zoek naar een museum. Toen we daar aangekomen een toegangskaartje kochten werd ons aangeraden om ook maar het op een paar honderd meter afstand en iets lager gelegen 'Museum Insel Hombroich' aan te doen omdat dat zeker de moeite waard zou zijn. Dat hebben wij dus gedaan en dat bleek zeker de moeite waard, zoals de herhaalde bezoeken sindsdien wellicht al kunnen doen vermoeden.
Het museum eiland Hombroich lijkt een klein paradijsje waar allerlei kunstvormen op een ongedwongen en natuurlijke manier samen lijken te komen in een nauwelijks van echte natuur te onderscheiden landschapsontwerp. Nu hebben wij er nog wel telkens stralend mooi voorjaarsweer getroffen en dat draagt ongetwijfeld bij aan de aangename ervaring.
Na de entree ga je via wat trapjes een stukje naar beneden
en beland je in een andere wereld waar je welkom wordt geheten met een kwaakconcert;
in mei of juni was dat althans steevast het geval.
Je begeeft je vervolgens over grind- en andere paadjes door een verrassende landschappelijke entourage
met uiteraard de nodige waterpartijen,
af en toe een fleurig accentje
en her en der wat bijzondere gebouwen
waar soms veel
en soms weinig
of niets
ten toon gesteld staat of hangt.
Als je het treft wordt er muziek gemaakt en anders kun je zelf de bijzondere akoestiek uitproberen.
Beelden en creaties van Anatol
tref je bijna overal aan,
zelfs als je omhoog kijkt
en wellicht tref je hem zelf voor een praatje, waar hij nagenoeg altijd wel voor te porren lijkt.
Het leek de eerste pinksterdag weer behoorlijk druk te zijn maar behalve in het restaurant was daar niets of nauwelijks iets van te merken.
Mensen die anders nauwelijks om kunst malen,
tieners en scholieren die anders met geen stok een museum in te krijgen zijn lijken zich hier uitstekend te vermaken en op hun plek te voelen
en kinderen vinden het allemaal wel prachtig zolang ze maar niet weer op de foto hoeven.
Op een aansprekende manier kunst voor het voetlicht brengen; dat doen onze oosterburen toch maar weer goed. Bijzonder aan te bevelen; ook voor groepen of schoolreisjes.
De Langen Foundation en Museum Insel Hombroich vallen binnen het Nederlands-Duitse samenwerkingsverband Crossart.
No comments:
Post a Comment