Keulen

Ons laatste hotelverblijf op deze trip was in Remscheid. Nadat we, de vrijdagavond van aankomst, de verlaten grote winkelstraat van deze plaats eens heen en weer gelopen hadden, meenden we Remscheid wel gezien te hebben.



De volgende dag namen we maar eens de trein via Solingen naar Keulen. Ik was daar nog nooit geweest, Marian ooit wel. Het juiste kaartje uit een automaat halen in Duitsland bleek nog een hele kunst voor ons. Gelukkig werden we door behulpzame medereizigers bijgestaan in deze 'komplizierte' onderneming. Een kaartje voor maximaal 5 personen bleek goedkoper dan 2x een kaartje voor 1 persoon. Dat ging onze Hollandse pet en logica te boven en dat zouden we nou zelf nooit bedacht hebben; maar het was toch zo.

Zo belandden wij in Keulen alwaar we op een mooie zonovergoten dag uitstapten op het Hauptbahnhof tegenover de Dom. Ze zeggen wel dat Keulen en Aken niet op één dag zijn gebouwd en daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Neem alleen die Dom, wat een gigantisch bouwwerk zeg! Volgens mij passen de Dom van Utrecht en de Sint Jan daar samen wel een paar keer in. Het zal toch vast wel een paar daagjes geduurd hebben voor ze daar aan het pannebier toe waren.



Voor de Dom stonden zelfs nog wat engeltjes geposteerd.





Na een bezoek aan de Dom zijn we het stadscentrum in gewandeld via de Hohe Strasse, zeg maar de Kalverstraat van Keulen. Daar was het zo druk en vol met shoppende mensen dat we al gauw besloten vadertje Rijn maar eens op te zoeken om te zien hoeveel eau er door Cologne stroomt. Dat leek nog heel wat te zijn dat daar richting ons land stroomde. Dat water was in ieder geval een stuk breder dan de sloot achter ons huis.



Omdat we zowel om kunst als om chocola geven en de volgende dag de kunst weer aan bod zou komen bezochten we deze dag het Schokoladenmuseum. Dat bevindt zich aan en een beetje in de Rijn en daar kun je je verdiepen in zo ongeveer alles wat er over chocolade en de geschiedenis ervan te weten en te vertelllen valt. Een paradijs voor chocoholics dus waar af en toe ook wat klassieke kunst versmolten met deze lekkernij opdook.



Op deze mooie dag waren ook de vele terrassen aan de ruime Rijnoever langs de Frankenwerft nabij de Dom goed bezet. Daar zaten ettelijke honderden mensen te eten en daar zijn wij dan ook maar aangeschoven voor ons bijna laatste vakantiediner. En het was er ondanks het vele volk en het geroezemoes toch betrekkelijk sereen; we hebben het er de hele dag niet horen donderen.