Ik heb sterk de indruk dat het meerendeel der mensen onder het motto 'niet lullen maar poetsen' zichzelf toch liever als doeners zien en profileren. Aan de gemiddelde stamtafel doen daarover doorgaans de nodige al dan niet sterke verhalen de ronde.
Zo figureren de denker en de doener bijvoorbeeld ook in het verhaal en de crikel van de leerstijlen van Kolb of in het enneagram om maar eens iets te noemen.
Maar wie kent niet het mooie gezegde 'bezint eer ge begint'?; en het lijkt me toch dat ook de meest fervente en fanatieke 'poetsers' zullen erkennen dat het meestal wel zo verstandig is om die wijze raad ter harte te nemen.
Toch verdenk ik sommige, zich niet zonder enige trots en zelfvoldaanheid 'pragmatici' noemende, 'doeners' er ook wel eens van dat ze het gewoon vertikken om hardop of echt na en door te denken en ik weet dan niet of dat nu uit luiheid, domheid, gehaastheid of eigenbelang en opportunisme is. Wij gaan er als mensen toch veelal en gaarne prat op dat we methodisch, verantwoord of bewust zouden handelen en dat lijkt me toch niet echt goed mogelijk zonder af en toe enig denkwerk.
Hoewel er mensen zijn die dagwerk aan het een of ander kunnen hebben, zoals filosofen en theoretische wetenschappers aan denkwerk en lopende bandwerkers en vakkenvullers aan doewerk, en hoewel we ergens te lang of te weinig of niet over na kunnen denken en te weing of te veel kunnen doen is de vraag denken of doen meestal te simplistisch en is het zeer zelden of .. of .. en bijna altijd en.. en.. Volgens mij hoort de vraag te luiden:
waar en wanneer, hoe en wat en waarom dan?
No comments:
Post a Comment