Wat dan te doen?

Geen gebrek dus aan handelings- of praktijktheorieën en bijbehorende veelal cyclische modellen, in de sociale- en aanverwante wetenschappen, voor wie er behoefte aan mocht hebben of er naar op zoek is. Je zou misschien ook gewoon je boerenverstand kunnen gebruiken. Zelf voel ik toch niet zelden wel enige behoefte aan wat overleg, structuur en/of richtlijnen ten aanzien van de vraag: en wat doen we nu dan? Dat heeft vast wat te maken met het feit dat ik graag ook een beetje begrijp wat ik (of we) zoal aan het doen zijn en met welk oogmerk dat dan is. Helaas ben ik af en toe lichtelijk verstrooid en ook wel eens een beetje vergeetachtig. Zo weet ik, als verpleegkundige, bijvoorbeeld al niet meer hoe die verpleegkundige cyclus nu ook alweer in elkaar stak.



Zelf heb ik echter ook weleens mijn gedachtenkronkels over dergelijke richtlijnen. En zoals in wel meer kwesties denk ik dat we, ook in deze materie, bepaald niet gebaat zijn met krachtdadig klinkende of voorbarige antwoorden maar wel en vooral met het stellen van de juiste vragen. Zo hou ik er soms een eigen interpretatie van de regulatieve cyclus op na. Die bestaat, wat mij betreft, dan de uit volgende drie eenvoudige vragen die mede dankzij het hoge gehalte boerenverstandslogica dat er nu eenaal aan kleeft, dunkt me, toch niet moeilijk te onthouden moeten zijn.

Vraag 1: Wat of waarheen?

Ofwel wat wil je eigenlijk bereiken? Een vraag die zich niet in alle gevallen voldoende laat beantwoorden maar in een dergelijk geval kun je je doelen altijd wel formuleren in termen van welke richting wil je op of waar wil je heen?

Vraag 2: Hoe?

Ofwel hoe denk je dat te bereiken? Wat verwacht je dat er aldoende zal en zou kunnen gebeuren en welke middelen en/of methode verkies je in verband daarmee?

Vraag 3: Lukt het een beetje?

Sta af en toe eens stil bij wat je doet ofwel las zo nu en dan eens een evaluatiemoment in. Conclusies als: zo gaat goed of iets naar links of rechts bijsturen of dit werkt gewoon niet dus we moeten iets heel anders proberen, zorgen dan voor het cyclisch karakter omdat ze je weer terug kunnen brengen bij vraag 1 of 2.

Eenvoudiger kan het toch niet? Bepaald niet wat je 'rocket-science' zou noemen.
Dit lijkt me zo ongeveer het kale geraamte, de 'backbone' en de 'bottom line' van elke methodologische benadering van ons handelen. Het absolute minimum als we handelen nog rationeel en methodisch willen noemen. Niks geen toeters of bellen.
Alles wat je er meer bij zou willen zien, in/op specifieke situaties/momenten nodig acht kun je er volgens mij altijd wel ergens tussenschuiven, inbouwen of aanhangen.



Zo lijkt methodologie, althans die van het praktisch handelen en het methodisch antwoord op de vraag 'wat te doen?', toch weer relatief eenvoudig, nietwaar?
Je hoeft er geen cursus voor te volgen, geen moeilijke boeken voor te lezen en ik vraag hier ook helemaal geen geld voor. Waar vind je nog zoiets vandaag de dag?
Je moet alleen wel bij de toepassing en de uitvoering ervan je gezonde boerenverstand gebruiken, dan lijkt enig succes me toch wel verzekerd!



In eenvoud toont zich ......

ook als het gaat om de verhouding tussen theorie en praktijk,

en volgens mij blijft ook in al die andere cycli, met soms wel erg mooi klinkende theoretische termen, het gezonde verstand toch nog altijd de belangrijkste leidraad bij toepassing ervan in de praktijk!