Kennen en kunnen

Over en door ene Johan Cruijff worden nogal eens wat boute beweringen gedaan. Maar je kunt hem er toch moeilijk van betichten dat hij nooit over het onderscheid tussen kennen en kunnen nagedacht zou hebben. Wanneer je hem hoort orakelen of zijn uitspraken eens naleest zou je in eerst instantie nog even kunnen denken dat hij dat verschil niet kent maar dan blijkt toch al rap dat dat op het conto van zijn Amsterdamse dialect geschreven kan worden.

Kennet soms wese dat ik u ergens van kan?



In wat de gewone-taal-filosofie wordt genoemd, wordt dit onderscheid wel ietwat beschrijvend met de termen knowing-that versus knowing-how aangeduid.

Tegenwoordig kom je nagenoeg overal de termen kennis en vaardigheden tegen om de praktische implicaties van genoemd onderscheid aan te duiden. Niet alleen in het kader van studie en opleiding wordt er druk over kennis en vaardigheden gepalaverd maar evenzeer in kringen van management, bestuur en wat al niet.
Niet verwonderlijk in een tijd waarin permanente educatie in veel beroepen en vakgebieden vaker de gangbare praktijk wordt.
Ook in mijn werk is die trend gaande en in ontwikkeling. Voor zover ik dat kan overzien doorgaans nogal weinig gecoördineerd en nogal eens wat hapsnapperig.
En wat willen wij onze cliënten op bv. de dagbesteding dan bieden buiten een veilige omgeving en wat vreugdevolle of zinvolle bezigheden?; juist ... ook een verruiming van hun kennis en vaardigheden.


zie hier of hier voor link naar blog Jeroen Bertrams

Uiteindelijk zijn kennen en kunnen of kennis en vaardigheden evenals, om maar iets te noemen, denken en doen synoniemen voor of aspecten van de verhouding theorie-praktijk. Een ingewikkelde en soms paradoxale verhouding die niet zelden als een kloof gevoeld en gezien wordt.
En daarmee dus meestal een interessante kwestie!