Orakels

Het is me wat met die orakels! Maar het lijkt wel of ik steeds minder vaak iets zinnigs van of over een orakel hoor of lees. Waar zijn de echte orakels nog te vinden? Zou ik ze soms op facebook moeten zoeken of zou orakelen tegenwoordig twitteren zijn gaan heten? Als ik dan al iets verneem dat er enigszins op lijkt, zijn het veelal dooddoeners of onheilsprofetieën.
(gelukkig is dat niet altijd zo, getuige deze blog van Charles Kenny die zich meer op het halfvolle dan op het halflege deel van het glas richt)

Waar zijn de tijden van weleer en van Klazien uit Zalk toch gebleven?:



Bij Klazien wist je tenminste waar je aan toe was. En daarom raadplegen wij toch orakels of niet soms? Omdat we nu toch eindelijk eens willen weten waar we aan toe zijn en wat we nu mogen verwachten.

Zo raadplegen we met de regelmaat van de klok weermannen en -vrouwen in hun hoedanigheid van orakel. Die verwachtingen zijn ook niet altijd zonnig: 't kan vriezen, 't kan dooien; aldus de imitator van Pelleboer. Maar ja, we kunnen nu ook al zelf op de buienradar kijken.

En de orakels die ons van politiek en financieel-economisch commentaar en voorspellingen plegen te voorzien hebben nu al geruime tijd echt niets anders meer dan zwaar weer en tegenslag te melden. Zelden of nooit meer eens een voorspelling die de burger weer moed geeft. En dat is toch wat we nodig hebben; een beetje courage.



Nu hebben we in dit land nog wel twee mirakelse orakels rondlopen.

Wat te denken bijvoorbeeld van het orakel uit Diever. Zelf heb ik het niet zo op de (on)wijsheden en de ideeën van de inmiddels grijze heer Wiegel. Hans Wiegel, coryfee van de VVD en bekend van het kabinet van Agt-Wiegel, dat ons begrotingstekort tot ongekende hoogten liet oplopen. En bekend van de nacht van Wiegel dat een paars kabinet ten val bracht. Misschien kunnen ze hem ergens nog tot nachtburgemeester benoemen. Hij was het rechtse gezicht van de VVD en voorstander van samenwerking met de PVV. Bepaald niet een door mij bewonderde politicus en ook niet iemand die ik nu met genoegen hoor orakelen. Maar het moet gezegd, hij was bepaald niet gespeend van gevoel voor humor en maakte soms leukere opmerkingen dan Youp van 't Hek.



En dan hebben we nog onze Johan. Nee, ik bedoel niet mijn broertje maar die voetballer die ooit furore maakte met rugnummer 14. Het orakel uit Betondorp. Het voetbalorakel Johan Cruijff dus.



Hij schijnt, in flagrante tegenstelling tot mijzelf, ontstellend veel verstand van voetbal te hebben en voortdurend over dat spelletje te orakelen. Van die (voetbal-)uitspraken snap ik meestal geen hout omdat ik niet veel van voetbal (of wat daar leuk of interessant aan zou zijn) begrijp; dat is dus logisch dus! Om het eens op zijn Cruijffiaans te zeggen. Maar ondanks dat ik daar niet zoveel van snap moet ik er wel vaak om (glim)lachen; iets dat niet zomaar bij elke komiek of lolbroek het geval is.
Nu is het in het geval van Cruijff wel zo dat zijn uitspraken meestal niet als grappig maar eerder bloedserieus zijn bedoeld. Ondertussen en even zo vrolijk is ie, naar ik vermoed, wel de meest geciteerde Nederlander en zich daar ook nog van bewust en vindt dat eigenlijk ook wel zo logisch en terecht. Het is wel duidelijk dat als je orakel bent of Cruijff heet, je heel goed (of juist niet?) op je woorden moet letten. Zijn invloed reikt in ieder geval behoorlijk ver.
Uitspraken van Cruijff zijn ook ruim vertegenwoordigd op het Web van de Warboel van Wereldwijsheden en er is ook een boek verschenen met gezegden van deze orakelende flapuit.



Neem nou eens:

Elk nadeel hep z'n voordeel

welke Nederlander kent het niet heeft hem dat niet verschillende keren nagezegd?
Of de quasi geniale kronkel:

Als ik zou willen dat je het begreep legde ik het wel beter uit

dat zou toch prachtig in verguld lijstje op menige leraarskamer kunnen hangen!
En laatst haalde Marian bij gelegenheid nog eens een wijsheid van Cruijff aan die mij als zodanig onbekend was:

Je gaat het pas zien als je het doorhebt

want wat je niet ken dat ken je natuurlijk ook niet zien, da's toch logisch.

Kijk, voor dergelijke wijsheden waarmee je zowel naar de oppervlakte als naar de diepte kunt verwijzen kan ik m'n petje wel afnemen.



Aan het eind van het liedje gaat mijn voorkeur toch uit naar en hou ik het maar weer bij het orakel van Delphi.



Een veel mooier, mysterieuzer, beter, puntiger en waarachtiger orakel hebben we, volgens mij, toch sinds die tijd niet echt meer gehad.